باراک اوباما می‌دانست که سخنرانی اول دسامبر 2009 درمورد افغانستان یکی از مهم‌ترین سخنرانی‌های دوران ریاست‌جمهوری او خواهد بود. پس از ماه‌ها رایزنی‌های دشوار، او تصمیم گرفته بود تعداد نیروهای آمریکایی در منطقه جنگی را به یکصد هزار نفر برساند؛ یعنی سه برابر تعداد نیروهای
نشریه فارن افیرز اخیراً تعدادی مقاله در مورد چگونگی تعامل ایالات متحده با دولت طالبان در افغانستان، نیروهای افراطی در داخل رژیم، چگونگی کمک ها به مردم و سرنوشت زنان این کشور منتشر کرده است. برای تکمیل این مقالات، این نشریه از بسیاری از متخصصان،
باور ساده‌انگارانه‌ای در میان مردم وجود دارد و آن این است که طالبان زیاد دوام نمی‌آورند و به‌زودی خواهند رفت. نوعی خوش‌بینی بچه‌گانه به این مردم تلقین می‌کند که رژیم طالبان فروپاشیدنی است و گویا پس از آن، همه چیز بر وفق مراد خواهد بود.
نزدیک به 20 سال است که مردان و زنان آمریکایی به افغانستان رفته و قهرمانانه وظیفه اجرا کرده اند. اما رهبران ما از آنها خواسته بودند تا یک کار غیرممکن را انجام دهند: تبدیل یک کشور دورافتاده به دموکراسی. ما بهترین افراد را در آن
در اواخر ماه جون، نمایندگان بیش از 25 کشور و سازمان های بین المللی به همراه نمایندگانی از طالبان تحت چارچوبی که از سوی سازمان ملل در دوحه قطر ترتیب داده شده بود، گرد هم آمدند. این نشست سومین نشست در نوع خود بود که
در نوشته حاضر، تلاش شده است تا پیشرفت و عقب‌گرد روند دوحه و اقدامات بعدی از منظر منافع مشترک مردم أفغانستان، منطقه و جامعه بین المللی مورد بررسی قرار گیرد تا در بحث سمت دهی همکاری‌های ملی و بین‌المللی به این منظور، سهمی ادا شده
تجارت، بانکداری و مبارزه با مواد مخدر محور اصلی بحث های ذوحه را تشکیل خواهد داد. ملل متحد و حکومت طالبان تأیید کردند که تجارت خصوصی، بانکداری و پالیسی مبارزه با مواد مخدر از موضوعات اصلی آجندای نشست سوم دوحه در بارۀ افغانستان اند. این
حکومت مستبد تاجکستان تحت رهبری کمونیست خودکامه امام علی‌رحمان با وضع قوانینی، موج جدیدی از اسلام‌ستیزی را در این کشور به راه انداخته است. در تازه‌ترین مورد از همچو اقدامات ضد اسلامی، مجلس ملی تاجکستان، طرح منع تجلیل از جشن‌های عید و پوشش حجاب را
پس از ماه‌ها عدم تعامل همراه با بازیگران بین‌المللی در مجامع چندجانبه، تصمیم طالبان افغانستانی برای شرکت در نشست سوم دوحه که قرار است در پایان ماه جون برگزار شود، حاکی از پیشرفت دیپلماتیک قابل توجه در به پای میز آوردن دولت کابل است. بازگشت
امیر سعید ایروانی سفیر و نماینده دائم ایران نزد سازمان ملل روز جمعه به وقت محلی در نشست شورای امنیت سازمان ملل پیرامون «وضعیت در افغانستان» گفت: کمک‌های بشردوستانه به افغانستان باید بی‌طرف و بدون قید و شرط باقی بماند. هر گونه سیاسی‌سازی کمک‌ها به
داشتن یک روابط نیک و پایدار و اتخاذ سیاست همسایگی خوب همراه با افغانستان برای پاکستان بسیار حیاتی است. روابط پاکستان با سه همسایه دیگرش (هند، چین و ایران) دارای پارامترهای روشنی است. اما این افغانستان می باشد که همچنان یک عامل تعیین کننده برای
فرمانده پیشین سنتکام که بر خروج ایالات متحده از افغانستان نظارت داشت، به صدای آمریکا در مصاحبه ای اظهار داشته است که جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا در مورد چگونگی خروج نیروهای این کشور از افغانستان، “بدترین اشتباه در این جهان” را انتخاب کرد. ژنرال
