شبکه خبری-تحلیلی اوراسیا در یک تحلیل تازه گفته است که ایالات متحده به زودی سفارتش در افغانستان را بازگشایی نخواهد کرد. در این تحلیل چهار دلیل عمده برای تاخیر بازگشایی سفارت امریکا در کابل مطرح شده است: دلیل اول خشم و ناراحتی مقام‌ها و سیاست‌مداران
افغانستان دارای موقعیت جئوپلتیک بین آسیای مرکزی و جنوبی است که با چین، ایران، پاکستان و کشورهای آسیای مرکزی اتحاد جماهیر شوروی سابق (تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان) مرز مشترک دارد. این موقعیت این فرصت را برای امریکا فراهم می کند تا نفوذ خود را در
دو محور اصلی این بحث، مشروعیت ملی و مشروعیت بین المللی است. مشروعیت ملی ویژگی ای است که دولت ها برای گرفتن مسئولیت از مردم خود می گیرند و بیشتر در مورد نظام های دولتی اعمال می شود، اما وقتی صحبت از جامعه اسلامی و
حدود ده سال است که مجاهدین سرزمین‌های اسلامی و ملت‌های آن، با طاعونی به نام داعش مواجه است که در طول تاریخ جهان اسلام چنین گروهای زیاد بوده است که با زیب‌و‌زینت اسلامی علیه اسلام کمر بسته‌اند اما در میان این گروه‌ها، «داعش» به یکی
دفتر مایکل مک‌کال، رییس کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان ایالات متحده، اخیراً جزییات تحقیقاتی را در مورد خروج پر هرج و مرج ایالات متحده از افغانستان در آگست ۲۰۲۱ منتشر کرده، روندی که به دلیل “پلانگذاری ضعیف” با انتقاد‌های گسترده مواجه شده است. مک‌کال در
امارت اسلامی از ابتدا سیاست احیای روابط گسترده سیاسی و اقتصادی با سایر کشورهای جهان را بر اساس ارزش های دینی و ملی خود برگزیده و در این زمینه کوشش های سازنده ای انجام داده است، اما جامعه بین المللی با اشاره امریکا و غرب
در مقاله‌ای که اخیراً در مجله فارن افرز منتشر شده، دو پژوهشگر غربی به نام‌های ایان زولتمان، استاد سیاست بین‌الملل و نظریه سیاسی در دانشگاه دورهام بریتانیا، و ایان پاپ، استاد مطالعات اسرائیلی در دانشگاه مریلند آمریکا، به بررسی آینده اسرائیل پس از پایان جنگ
جو بایدن، رئیس‌جمهوری فعلی امریکا می‌گوید: اگر اسرائیل هم وجود نداشت، امریکا ملزم به ساخت یک اسرائیل در آسیا بود. بعد از بیانیه بالفور و تشکیل دولت اسرائیل که انگلستان در آن نقش اساسی داشت مهم‌ترین مدافع و حامی اسرائیل امریکا بوده و تقریباً تمامی
باراک اوباما می‌دانست که سخنرانی اول دسامبر 2009 درمورد افغانستان یکی از مهم‌ترین سخنرانی‌های دوران ریاست‌جمهوری او خواهد بود. پس از ماه‌ها رایزنی‌های دشوار، او تصمیم گرفته بود تعداد نیروهای آمریکایی در منطقه جنگی را به یکصد هزار نفر برساند؛ یعنی سه برابر تعداد نیروهای
نشریه فارن افیرز اخیراً تعدادی مقاله در مورد چگونگی تعامل ایالات متحده با دولت طالبان در افغانستان، نیروهای افراطی در داخل رژیم، چگونگی کمک ها به مردم و سرنوشت زنان این کشور منتشر کرده است. برای تکمیل این مقالات، این نشریه از بسیاری از متخصصان،
باور ساده‌انگارانه‌ای در میان مردم وجود دارد و آن این است که طالبان زیاد دوام نمی‌آورند و به‌زودی خواهند رفت. نوعی خوش‌بینی بچه‌گانه به این مردم تلقین می‌کند که رژیم طالبان فروپاشیدنی است و گویا پس از آن، همه چیز بر وفق مراد خواهد بود.
نزدیک به 20 سال است که مردان و زنان آمریکایی به افغانستان رفته و قهرمانانه وظیفه اجرا کرده اند. اما رهبران ما از آنها خواسته بودند تا یک کار غیرممکن را انجام دهند: تبدیل یک کشور دورافتاده به دموکراسی. ما بهترین افراد را در آن
