قرار است در روزهای ۱۸ و ۱۹ فبروری، نزدیک به صد تن از گروه‌های مخالف حکومت سرپرست افغانستان در پایتخت اتریش، وین، گرد هم آیند. این پنجمین نشست وین در سه سال گذشته است، اما نشست‌های پیشین هیچ نتیجه ملموسی نداشته‌اند. هدف این نشست‌ها ایجاد
از گذشته‌های دور، ملت افغانستان چهره‌ی واقعی پاکستان را به خوبی شناخته و آن را دشمن واقعی خود دانسته اند؛ دشمنی که از زمان تأسیس شوم و منحوس خود تاکنون، از هیچ تلاشی برای ضربه زدن به این سرزمین و مردمش دریغ نکرده است. نفرت
معاملات پشت‌پرده و آشکار نتانیاهو و ترامپ بر سر شرایط و تحولات جاری در منطقه و فلسطین همچنان ادامه دارد، هرچند که بسیاری از تحلیلگران صهیونیست می‌گویند این دو سیاستمدار در فضایی محتاطانه و بدبینانه نسبت به یکدیگر قرار دارند. یک نظرسنجی عمومی در اراضی
این مقاله به بررسی تعامل فزاینده ایران با طالبان و دلایل راهبردی و اقتصادی آن می‌پردازد. نویسنده (دیپیکا ساراسوات، پژوهشگر همکار در مرکز مطالعات آسیای غربی، در حوزه ژئوپلیتیک ایران در خاورمیانه و اوراسیا) تأکید دارد که ایران به دنبال مدیریت تنش‌ها و جلوگیری از
این مقاله به بررسی تعامل چین با افغانستان پس از خروج نظامی ایالات متحده پرداخته و تأثیر این تغییرات را بر امنیت ملی، اقتصادی و منطقه‌ای چین تحلیل می‌کند. در حالی که چین و اتحادیه اروپا تلاش‌های خود را برای حمایت از صلح افغانستان افزایش
گزارش‌ها نشان می‌دهند که طالبان مذاکراتی را با دولت هند درباره تصاحب کنترل سفارت افغانستان در دهلی نو آغاز کرده‌اند. گفته می‌شود که دولت طالبان فهرستی از دیپلمات‌های پیشنهادی خود را به مقامات هندی ارائه داده است، از جمله نجیب شاهین، پسر سهیل شاهین، نماینده
جبهه‌ای که تحت عنوان «مقاومت» به عنوان یک حرکت خیالی و فیس‌بوکی ایجاد شده است، پس از گذشت چهار سال هنوز هم نتوانسته است که در برابر حکومت سرپرست در افغانستان انسجام داخلی پیدا کند و یا حمایت کشورهای منطقه و جامعه جهانی را به
در حالی که دونالد ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور ایالات متحده برای بار دوم وارد کاخ سفید شد، بیشتر تمرکز سیاست خارجی او حول چین، اوکراین و بحران خاورمیانه می‌چرخید. افغانستان بار دیگر به حاشیه رانده شد، جز برای برخی معاملات پشت پرده که تقریباً از
در سال ۱۸۹۳ میلادی، تصمیم به امضای توافقنامه‌ای گرفته شد که به موجب آن مرز فرضی دیورند به طول ۲۶۴۰ کیلومتر بین هند بریتانوی و افغانستان مشخص شد. این مرز برای ۱۰۰ سال آینده پس از تاریخ امضا، به عنوان خط فرضی و مرز شناسایی
براساس نوشته اخیر ویب سایت نیو ایج، دیپلماسی اغلب بر خط باریک میان قاعده، اصول و عمل‌گرایی حرکت می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه کشورها خود را با ساختارهای قدرت در حال تغییر تطبیق می‌دهند. دیدار اخیر هند با مقامات بلندپایه طالبان نمونه‌ای از این
کنترل طالبان بر افغانستان در حال حاضر تقریباً بدون چالش باقی مانده است. هیچ نیروی سیاسی یا نظامی‌ای به نظر نمی‌رسد که بتواند حکومت طالبان را در آینده‌ای قابل پیش‌بینی سرنگون بسازد. در واکنش به سیاست‌های حکومت سرپرست، ایالات متحده و جامعه بین‌المللی تاکنون در
براساس نوشته هیواد دیلی، دیپلماسی همواره به‌عنوان مؤثرترین ابزار برای ارتباط بین ملت‌ها و حل مشکلات شناخته شده است. امارت اسلامی افغانستان در روزهای اخیر بار دیگر ثابت کرد که قدرت گفت‌وگو بهترین راه برای حل هرگونه منازعه است. تبادل زندانیان اخیر که با میانجی‌گری
