ادامه بخش نخست استراتژی تحریک طالبان پاکستان در گفتگو و مبارزه طی سال‌های 2021 الی 2023، حملات تروریستی فزاینده ی تحریک طالبان پاکستان در خیبر پختونخوا و بلوچستان، روابط دوجانبه پاکستان و افغانستان را به خطر انداخت و پاکستان را مجبور ساخت تا سیاستی قهرآمیزی
با آغاز سال 2024، تحریک طالبان پاکستانی به نظر می رسد که قصد ایجاد یک امارت کوچک – از نظر نظامی، ایدئولوژیکی و استراتژیک – در خیبر پختونخوا پاکستان را دارند، ایالتی که اکنون وزیرستان جنوبی و شمالی و سایر مناطق قبیله ای، اردوگاه های
چهار سال قبل، در 29 فبروری 2020، ایالات متحده و طالبان افغانستانی توافق نامه صلح دوحه را امضا کردند که پیش نیاز یک افغانستان باثبات بود. این توافق دو هدف داشت – خروج نیروهای آمریکایی و ناتو از افغانستان و مذاکرات بین الافغانی برای ایجاد
به تاریخ 18 فبروری، آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد، میزبان نشست نمایندگان ویژه در امور افغانستان در دوحه قطر خواهد بود. طالبان پیشتر تایید کرده بودند که هیأتی را به این رویداد اعزام خواهند کرد. همچنین در این نشست سایر گروه ها و
نمایندگی های سیاسی مستقر در چین در طی مراسمی که در 30 جنوری برای اعطای استوارنامه هایشان به رئیس جمهور پشت سر هم صف کشیده بودند، از یک شرکت کننده انتظار اعطای استوانامه را نداشتیم. پس از دو سال مذاکره، چین بلال کریمی، سخنگوی پیشین
در تاریخ 29 جنوری، در اقدامی بی‌سابقه، حکومت سرپرست طالبان در افغانستان اولین کنفرانس بین‌المللی خود را از زمان تصاحب قدرت در سال 2021 ترتیب داد. این نشست چندجانبه با نام ابتکار همکاری منطقه‌ای با هدف ایجاد روایتی منطقه‌محور با هدف توسعه همکاری‌های منطقه‌ای برای
به این باور رسیده ام که دو تحول درباره بحران گسترده در خاورمیانه در راه است. اکنون به نظر می‌رسد راهبرد تازه ای توسط دولت جو بایدن در حال شکل گرفتن باشد تا جنگ چندجبهه ای کنونی که غزه، ایران، اسرائیل و منطقه در آن
روز گذشته وزارت امور خارجه ا.ا.ا میزبان نشست مهمی با دیپلمات ها، سفرا و نمایندگان تعدادی از کشورها بود که اولین دیدار در نوع خود با دیپلمات های خارجی پس از روی کار آمدن امارت اسلامی بود. در نشست دیروز نمایندگان ویژه، سفرا و سفارت
نهادهای امنیتی پاکستان برای دستاوردهای نظامی اخیر طالبان در افغانستان خرسندند. تندروهای این کشور حمایت گسترده‌ای از طالبان در طی دهه‌های اخیر انجام داده‌اند و اکنون می‌توانند متحدان خودشان را در کابل، کاملاً جاافتاده تصور کنند. پاکستان آنچه آرزو می‌کرد، به دست آورد؛ اما پشیمان
قابل توجه است که افغانستان، میراث تاسف باریست که امریکا در آنجا حدود دو دهه جنگیده و حضور داشته است و متاسفانه دیگر دارای اولویت مهمی برای سیاستمداران امریکایی نیست. اما شاید قابل درک باشد که سرنوشت این کشور با جنگ و درگیری ها پیونده
امروزه مسیر تقابل جدید با طالبان برای هر نیروی سیاست خارجی ناکارآمد است. رستم خدیروف در این نوشته معتقد است که امروزه بازیگران مهم جهانی و منطقه ای در فضای ژئوپلیتیک منطقه ما به جای جنگ خوب با طالبان، صلح بد با طالبان را برگزیده
نویسنده این گزارش معتقد است که گزارش نهایی بازرس ویژه امریکا برای بازسازی افغانستان (اداره سیگار) آنچه را می دانستیم، تأیید می کند: سقوط ارتش و دولت افغانستان بیشتر تقصیر ما (امریکا) بود. جنگ افغانستان را به خاطر دارید، درست است؟ این جنگ طولانی‌ترین جنگی
