از زمان روی کار آمدن حکومت طالبان، مقامات و سیاستمداران فراری افغانستان از هر نوع حیله و فریب برای تبلیغ علیه این نظام استفاده کرده‌اند. آنان شب و روز با همکاری و حمایت اربابان خود و با استفاده از شبکه های ماهواره ای و فضای
در افغانستان بحث‌ها درباره بقا، پایداری و عمر حکومت‌های بار شده بر مفکوره‌ها و شانه‌های بیگانه، هر از گاهی داغ می‌شود. هر طرف تلاش می‌کند که از زاویه خود به این موضوع نگاه کند و برای آن دلایلی بیاورد. این بحث پس از سقوط جمهوریت
در روز خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، رئیس سازمان اطلاعات نظامی پاکستان (ISI)، ژنرال فیض حمید، در حالی که در هتل سرینا کابل قهوه می‌نوشید، توسط یک خبرنگار دیده شد. خبرنگار از او پرسید: “آیا با رهبران طالبان دیدار خواهید کرد؟” ژنرال حمید پاسخ داد:
پاکستان سال‌هاست که افغانستان را به‌عنوان “مهد تروریسم” معرفی می‌کند و این روایت را در سطح بین‌المللی تبلیغ می‌کند. این ادعا نه‌تنها ناعادلانه، بلکه بر پایه سیاست‌های دوگانه و فریبکارانه اسلام‌آباد است. در حقیقت، پاکستان خود یکی از بزرگ‌ترین حامیان گروه‌های تروریستی بوده و همچنان
در سال‌های پایانی حکومت فروپاشیده‌ی جمهوریت، زمانی که اشرف غنی بر مسند قدرت تکیه زده بود، در اطراف خود حلقه‌ای گردهم آورده بود که عمدتاً زندگی‌شان را در کشورهای خارجی، به‌ویژه غرب، سپری کرده بودند. این افراد در غرب تحصیل کرده، آموزش دیده و رشد
دوره دوم ریاست جمهوری دونالد ترامپ در ایالات متحده نگرانی هایی را برای پاکستان به همراه داشته است. تحلیل گران اشاره کرده اند که با توجه به اینکه چین و منطقه هند – پاسیفیک احتمالاً در کانون سیاست خارجی ترامپ قرار خواهند گرفت، ایالات متحده
نابودی آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا (U.S.A.I.D). تهدید برای تبدیل کانادا به ایالت پنجاه‌ویکم. تحقیر اوکراین. چه اتفاقی در سیاست خارجی آمریکا در حال رخ دادن است؟ برخی آن را از طمع شخصی دونالد ترامپ یا علاقه او به خودکامگان ناشی می‌دانند. این هر دو، ممکن
پاکستان مدت هاست که در سیاست خارجی خود یک بازی پرخطر دوگانه ای را دنبال کرده و تلاش دارد با حفظ منافع استراتژیک خود، از هر دو قدرت چین و ایالات متحده سود ببرد. بااین حال، این رویکرد با خطرات فراوانی همراه است، به ویژه
پاکستان از روز تأسیس تاکنون با مشکلات سیاسی، اقتصادی و امنیتی متعددی روبرو بوده است. سیاست، ارتش و روابط بین‌المللی این کشور همواره مملو از بحران‌ها بوده است، اما سؤال مهم این است که دشمن واقعی پاکستان کیست؟ مشکلات اصلی پاکستان به جای توطئه‌های خارجی
در سال ۱۳۹۴ بود که نهاد «ریچست‌لایف‌استایل» نگاهی اجمالی به فقیرترین کشورهای آسیا انداخت که بر اساس آن، افغانستان فقیرترین کشور جهان شناخته شد؛ البته این اولین مورد نبود، بلکه در سال‌های قبل و بعد از آن نیز همه‌ساله، نام افغانستان در فهرست کشورهای فقیر
افغانستان در طول تاریخ خود چندین بار زیر بار استعمار و اشغال رفته، اما هرگز تسلیم نشده و برای رهایی و آزادی دوباره تلاش کرده و سرانجام استقلال خود را به دست آورده است. در این میان، کشورهایی که هر بار پای نظامیان‌شان را به
مطلبی از نشریه هندوکش غږ، جوامع، دولت‌ها و اشخاصی که به خارجی‌ها تکیه می‌کنند، چه در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و نظامی و چه در زمینه فرهنگی، گاهی اوقات منافع کوتاه‌مدتی دارند، اما قطعا با پیامدهای بدی روبرو خواهند شد. حکومت‌هایی که به خارجی‌ها متکی هستند،
