آیا جنگ داخلی طولانی افغانستان پایان یافته است؟

یک سال پیش، حکومت جمهوری افغانستان سقوط کرد. خروج تحقیرآمیز نیروهای نظامی ایالات متحده و غیرنظامیان و همچنین تقریباً یکصد هزار افغان همچنان یک نقطه عطف دردناکی برای واشنگتن و متحدانش است.

رژیم طالبان از آن زمان تاکنون بر کشور حکومت می کنند. سطح خشونت در سراسر کشور به طرز چشمگیری کاهش یافته است – اما حقوق زنان، آزادی رسانه ها و امنیت کسانی که در حکومت پیشین وظیفه اجرا می کردند، نیز کاهش یافته است.

سوالات بسیار است. آیا جامعه جهانی باید طالبان را به رسمیت بشناسد؟ آیا طالبان خود را تعدیل خواهند کرد؟ آیا دیپلماسی یا تحریم می تواند آنها را مجبور به انجام رعایت بعضی کارها کند؟ آیا یک تهدید تروریستی بین المللی جدید زیر نظر طالبان شکل می گیرد؟ و یک سوال مهم تر: آیا جنگ داخلی افغانستان که در سال 1978 آغاز شد، سرانجام به پایان رسید؟

چهاردهه است که در این کشور جنگ جریان دارد. مجاهدین با کمونیست ها سپس جنگ سالاران در میان خود برای کسب قدرت و ثروت جنگیدند. طالبان با ائتلاف شما جنگیدند ….. این روند بیش از دو میلیون افغان را کشت و زخمی کرد. بیش از پنج میلیون اواره از کشور شدند.

اما خروج نیروهای خارجی از کشور در سال گذشته به این چرخه پایان داد و به طالبان اجازه داد تا مجددا کشور را تحت کنترل در اورند.

جبهه های مقاومت و پذیرش مداوم تاکتیک های تروریسم توسط طالبان و مداخله خارجی همگی می تانند به طور بالقوه جنگ داخلی را به شیوه هایی که در حال حاضر اشکار نیستند، دوباره شعله ور سازند.

در سناریویی متفاوت، ممکن است تعدادی از مردم در شهرهای مختلف کشور به پاخیزند و دست به شورش بزنند. طالبان ممکن است به چالش کشیده شود. اگر سطح نارضایتی ها بالا بگیرد طالبان با چالش های بیشماری روبرو خواهد شد. طالبان وعده هایی را که به مردم داده اگر عملی نسازد، با مشکل مواجه خواهد شد.

انچه امروز به نظر می رسد دوره جدیدی از صلح است، ممکن است وقفه ای کوتاه برای ورود به جنگ داخلی باشد.

شکل گیری جنگ دوباره در افغانستان به منظور کاهش خطرات بالای امنیت ملی امریکاف خطر بزرگتری را به همراه خواهد داشت: وخیم تر شدن فاجعه برای مردم افغانستان!

شاید هیچ چیز به اندازه مداخلات خارجی جنگ داخلی را احیا کند. اقدامات نظامی ایالات متحده برای مقابله با تروریسم نیز می تواند همین کار را انجام دهد. حملات دقیق در خاک افغانستان می تواند باعث واکنش شدید افغان ها و افزایش حمایت از گروه های تروریستی شود.

ایالات متحده و دیگر قدرت های خارجی نباید نقشی را که در طولانی کردن رنج و مشقت مردم افغانستان در چهار دهه گذشته ایفا کردند، فراموش کنند. اگر این کار را انجام دهند، به خوبی ممکن است اشتباهات گذشته را تکرار کنند.

(فارن پالیسی)
 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x