از آه کمپ ها تا میدان کامیاب وزارت امور خارجه…!

روز گذشته وزارت امور خارجه ا.ا.ا میزبان نشست مهمی با دیپلمات ها، سفرا و نمایندگان تعدادی از کشورها بود که اولین دیدار در نوع خود با دیپلمات های خارجی پس از روی کار آمدن امارت اسلامی بود.

در نشست دیروز نمایندگان ویژه، سفرا و سفارت های روسیه، چین، ایران، پاکستان، ترکیه، هند، اندونزی، ازبکستان، قرقیزستان، ترکمنستان و قزاقستان حضور داشتند. گفتگو بیش از حد انتظار مثبت بود و هر کدام به نوبه خود گفتند که آنها به همه نوع حمایت از ا.ا.ا متعهد هستند.

مولوی امیرخان متقی سرپرست وزارت امور خارجه در سخنرانی افتتاحیه خود در این نشست گفت: امارت اسلامی افغانستان برای تعامل و همکاری با کشورهای منطقه بر اساس کار تیمی، منافع متقابل و احترام متقابل حضور دارد.

وی همچنین گفت که افغانستان کشوری است که حدود نیم قرن است مشکلات و چالش ها را تجربه کرده است، هرگز نمی خواهد هیچ کشوری در منطقه با ناامنی مواجه شود و امنیت منطقه برای افغانستان اهمیت ویژه ای دارد.

در پاسخ، نمایندگان مهمان از همه کشورها پاسخ مثبت دادند، به عنوان مثال: نماینده هند گفت که آنها از تمام کوشش هایی که به ثبات و توسعه افغانستان منجر می شود حمایت می کنند و روابط آنها با افغانستان ارزش تاریخی دارد.

قزاقستان نه تنها از توسعه روابط اقتصادی خبر داد، بلکه گفت که به اراده افغان ها در رابطه با حکومت احترام می گذارد و در این زمینه، دستورات خود را به ا.ا.ا تحمیل نمی‌کند. روسیه بار دیگر درخواست جدی خود را برای آزادی دارایی های مسدود شده افغان ها تکرار کرد و نمایندگان سایر کشورها نیز سخنان دلگرم کننده ای را بیان کردند.

این در حالی است که امریکا و دیگر کشورها بارها گفته اند که ا.ا.ا هیچ جبهه مخالفی را به چالش نمی کشد.

کابل بالاخره توانست تمام کشورهای منطقه را جمع کند و بدون وساطت هیچ کشور ثالثی روابط آنها با افغانستان را رو در رو به بحث بگذارد. از آنجایی که افغانستان چهارراه اتصال منطقه است، نمایندگان کشورهای مربوطه نیز این خبر را تایید کردند.

اینکه در چند هفته آینده یک نشست بزرگ در رابطه با افغانستان در دوحه برگزار می شود و نماینده ویژه برای افغانستان در آنجا تعیین می شود، و ا.ا.ا قبلاً آن را رد کرده بود، در این باره بحث میشود، این جلسه می تواند در آنجا موقعیت ا.ا.ا را تقویت کند؛ تا غلام حاکم سازمان ملل نمایندگان سرکوبگر مانند بنین سوان و اخضر ابراهیمی نباشد.

این گونه جلسات هند و … به همین ترتیب بر سیاست کشورهایی که تا دیروز از تلسکوپ امریکایی به حاکمان کنونی افغانستان نگاه می کردند، تأثیر مستقیم دارد.

اینکه افغانستان از چهار راه وحدت منطقه ای برخوردار است، به همین دلیل، همکاری های منطقه ای یکی از محورهای مهم سیاست خارجی متوازن و اقتصاد محور افغانستان است.

به نظر می رسد که ا.ا.ا اعتقاد بر این دارد که همکاری های منطقه ای نه تنها به توسعه اقتصادی منجر می شود، بلکه منجر به روابط مثبت دائمی و رفاه بین کشورها می شود.

ا.ا افغانستان با تعهد و عزم کامل می‌خواهد از طریق یک سیاست خارجی متوازن و مبتنی بر اقتصاد به مرکز اتصال اقتصادی در منطقه تبدیل شود. یعنی ا.ا.ا نمی‌خواهد مانند چهل سال گذشته مرکز درگیری بین نیروهای منطقه‌ای و بین‌المللی باشد، اما خواهان افغانستانی است که یک چهارراه مهم اقتصادی برای همه باشد.

از زمانی که تهاجم به اینجا خاتمه یافت و اعضای رژیم دست نشانده تحت حمایت امریکا راه تبعید را از کشور انتخاب کردند، برای نظام حاکم کنونی خیر نخواستند، و کوشیده اند و هنوز هم می کوشند تا آسمان سبز را به ابرهای سیاه بر سر افغان ها بدل کنند.

آنها تا آخر منتظر صدقه دیگران نشستند، تا رفتنشان، کل نیروی سیاسی نتوانست سیاست متعادلی بین همسایه ها و قدرت ها انجام دهد، زیرا منبع کمک ها در امریکا بود، و رای سفیر امریکا سنگین‌تر از رای تمام مردم بود.

در واقع رهبران اینجا پروژه هایی را مستقیماً از سفارتخانه ها برای حفظ منافع کشورها می گرفتند و می خواستند کاری را انجام دهند که آنها را به چالش بکشند، کارهایی که اولویت های اولویت آنهاست، حتی برای حفظ منافعشان گاهی با هم دعوا می کردند.

اما آن مقام بیچاره که تحت رهبری آنها همه چیز را تحمل می کرد و از ترفندهای بازاری تجارت سیاسی آگاه نبود، به صلح بین المللی اهمیت نمی داد، هنر بین المللی را نمی دانست، فقط می خواست روی صندلی خود بماند.

امارت اسلامی افغانستان باید با اتخاذ سیاست خارجی فعال، از امکانات و ظرفیت های مناطق اطراف (آسیای مرکزی، آسیای جنوبی، آسیای جنوب شرقی و خاورمیانه) و تمامی امکانات و ظرفیت های سیاست خارجی خود استفاده لازم را ببرد.

( نن تکی آسیا / ۲ فبروری ۲۰۲۴)

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x