افغانستان کشوری در جهان است که در قرن گذشته مورد تهاجم سه (3) قدرت بزرگ قرار گرفت. جغرافیایی که امروز آن را افغانستان می نامیم، قرن هاست که شاهد جنگ های بی شماری بوده و با وجود همه مشکلات داخلی و دخالت های نظامی و سیاسی خارجی، همچنان به گونه ای پابرجاست که تقسیم بندی آن به درد سر «دشمنان» تبدیل شده است. انگلیسی ها چندین بار به افغانستان حمله کردند. بسیاری از افغان ها با آنها می جنگیدند.
این حملات مستمر باعث خسارات جانی و مالی به افغانستان شد، بزرگترین ضرر این حمله خط فرضی دیورند است که تا امروز حل نشده است. این خط با توافق با انگلیسی ها ایجاد شد و آن طرف خط به انگلیسی ها واگذار شد. پس از مقاومت و فداکاری طولانی، انگلیسی ها در سال 1919 میلادی که مطابق با سال 1298 شمسی است، رسما افغانستان را ترک کردند. قهرمانی این آزادی به امان الله خان نسبت داده شد، اما در واقع این آزادی توسط ملت مجاهد افغانستان پس از سختی ها و فداکاری های فراوان به دست آمد.
تا اینکه شوروی در سال 1358 شمسی به افغانستان حمله کرد. در زمان حمله اتحاد جماهیر شوروی، افغانها تجهیزات نظامی خاصی برای استفاده نداشتند (آنچه بود بسیار کم بود) اما به پروردگار خود ایمان کامل داشتند. افغان ها با چوب به میدان جنگ می رفتند و نگذاشتند ارتش اینجا آرام بخوابد. در آن زمان عده ای وطن خود را فروختند و دشمنان اسلام نیز در کنار آنها ایستادند. هر ده و شهری که مقاومت می کرد با حملات شدید زمینی و هوایی مواجه می شد که منجر به کشتار، ویرانی و بی خانمان شدن آنها می شد.
ظلم ارتش سرخ 5 میلیون افغان را مجبور به مهاجرت، 2 میلیون را مجبور به مهاجرت داخلی، 2 میلیون شهروند عادی شهید و 3 میلیون مجروح کرد. مداخله نظامی اتحاد جماهیر شوروی سابق در افغانستان آغاز یک فاجعه نه تنها برای افغانستان بلکه برای کشورهای منطقه بود. در نتیجه تهاجم روسیه، مردم افغانستان متحمل زیان زیادی شدند که هنوز بهبود نیافته اند. نیروهای ارتش سرخ به مدت نه (9) سال در افغانستان جنگیدند، اما در نهایت مجبور به ترک کشور شدند.
جنگ های داخلی شروع شد. در جریان جنگ داخلی افغانستان بار دیگر ویران شد، سر و اموال مردم در امان نبود. به زور از مردم مالیات گرفته شد، حکومت قومی ملی برقرار شد، مردم از هیچ نوع ظلم، فساد، دزدی، غصب امان نبودند. چک پوینت های امنیتی را به فاحشه خانه ها تبدیل کردند، تأسیسات دولتی تقریباً ویران شده بود و مردم در تنگنای زیادی قرار داشتند.
پس از آن، مدعی دروغین حقوق بشر، ناتو، بزرگترین قاتل مسلمانان جهان، به رهبری مریکا، در سال 2001 به بهانه های پوچ و برخلاف تمام قوانین بین المللی بی رحمانه به افغانستان حمله کرد. در این حمله بسیاری از مردم وجدان فروختند، خائنان وطن و دشمنان اسلام در کنار آنان ایستادند و خواهان کشتار افغانها شدند. در زمان این تهاجم، جنایات زیادی بر افغان ها صورت گرفت. بسیاری از افغان ها مجبور به مهاجرت شدند. بمباران، حمله، سرکوب، گسترش خشونت و زورگویی مردم عادی به طرز وحشتناکی انجام می شد.
امریکا از مادر بمب هایی استفاده کرد که اثرات شیمیایی آن هنوز بر مردم اثر می گذارد. امریکا به طور متوسط روزانه 300 میلیون دالر مصرف می کرد. اما افغانستان از 10 درصد آن فایده نبرد. چون همه به جیب های شخصی رفت. افغانستان با یک فاجعه بزرگ روبرو شده است. مردم روزها جنازه جوانان را بر دوش می گرفتند و شب ها نیروهای خارجی با کمک نیروهای داخلی آنها را می کشتند. صدها مدرسه را ویران کردند و شاگردانشان را به شهادت رساندند.صدها وطن پرست، آزادی خواه را به شهادت رساندند و یا از وطن راندند.
اشغال امریکا باعث وحشت بزرگی در افغانستان شد، مدعیان دروغین حقوق بشر در اینجا مرتکب جنایاتی شدند که در تاریخ معاصر بی سابقه است. اما برخی از جوانان می خواستند آنها ناپدید شوند، آنها شروع به مبارزه با وجود کمبود امکانات کردند. آنها دو دهه جنگیدند، جوانان زیادی قربانی شدند، بسیاری از جوانان سرشان را فدا کردند. آنها با فدای سر خود استقلال را برای این کشور به ارمغان آوردند.
سرانجام پس از دو دهه قساوت و جنایت، به یاری پروردگار بزرگ و با فداکاری فراوان، مهاجمان از وطن بیرون رانده شدند. پس از دو دهه، افغانها بار دیگر شکست سختی را به ناتو/ایالات متحده امریکا تحمیل کردند. طی دو دهه، افغانها دوباره نشان دادند که گزینه زور کار نمی‌کند. افغان ها متحد هستند. افغان ها متحدتر می شوند و با دشمنان خود روبرو می شوند.
