اوچا: به دلیل کمبود بودجه، کمک های بشردوستانه را در افغانستان کاهش داده ایم

اداره هماهنگ کنند کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) گفته است که با کمبود بودجه روبروست. این اداره با نشر این خبر گفته است که تا کنون تنها پنجاه درصد پول مورد نیاز برای کمک به افغانستان در سال ۲۰۲۲ برآورده شده است.

اوچا گفته است که کمبود بودجه مالی، افزایش قیمت‌های مواد غذایی و سایرکالا‌ها در جهان و داخل افغانستان این اداره را ناگزیر کرده است تا روند کمک‌رسانی را کاهش دهد.

ملیسا فلینگ مسئول ارتباطات جهانی سازمان ملل متحد روز چهارشنبه در تویتی گفته است: “مردم افغانستان در رنج به سر می‌برند، آنان بیش از هر زمان دیگر به حمایت ما نیاز دارند. ما به بودجه نیازداریم تا اطمینان حاصل کنیم که سازمان ملل متحد می‌تواند کمک‌های نجات دهند را ارائه کند.”

اوچا افزوده است که ۲.۲ میلیارد دالر بودجه جدید سال ۲۰۲۲ با مقدار ۵۴۲ میلیون دالر پولی که از سال ۲۰۲۱ منتقل شده است استفاده شده و با این حال این پول ۵۰ درصد از ۴.۴ میلیارد دالر مورد نیاز برای ارائه کمک‌های بشردوستانه در سال ۲۰۲۲ می‌باشد.

حفیظ الله سرپرست یک خانواده شش نفری در شهر کابل است.  او می‌گوید سه ماه پس از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان ماموریتش را در یکی از نهادهای دولتی از دست داده و فعلاً روزمزدی می‌کند.

او به رادیوآزادی گفت که در این روزها اصلاً کار برایش نیست و برای فراهم کردن لقمه نانی به فرزندانش به کمک نیاز دارد: “من به روزها روی جاده میایم اما هیچ کار وجود ندارد کمک‌های که توزیع می‌شود همه را واسطه داران می‌گیرند برای ما خوار و غریب هیچ چیزی نرسیده است.”

حبیب باشنده دیگر کابل می‌گوید یکی دو بار از کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد استفاده کرده است، اما این برایش بسنده نیست و نیاز به کمک‌های بیشتر دارد: “من یک دو بار کمک‌های بشردوستانه را دریافت کردم که شامل یک بوری آرد، یک قوطی خرد روغن و کمی دال نخود بود اما روزگارم زیاد خراب است و باید این کمک‌ها بیشتر شود”

دفتر هماهنگی کمک‌های بشر دوستانه سازمان ملل متحد پیش از این گفته است که نزده میلیون تن از شهروندان افغانستان با عدم مصونیت غذایی مواجه اند و ۲۵ میلیون جمعیت افغانستان در فقر زندگی می‌کنند.

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x