بانکنوت های ما و مشکل بازار

در این ماه ها (میزان – قوس) در افغانستان تعدادی از محصولات ما مانند میوه های تازه، انگور، انار، سیب، پیاز، رومی و کچالو به بازار عرضه می شود و از این رو دهقان ها و باغداران حاصل یکساله را به دست می آورند. اما متأسفانه هیچ ابزاری برای ذخیره سازی و پروسس نداریم، دستورالعمل های لازم برای گمرک و بنادر را نداریم، بنابراین نصف حاصل را از دست می دهیم. در کنار این مشکل بانکنوت ها در بازار و چرخه اقتصادی نیز داریم. ما در حال حاضر فقط سکه پنج افغانی داریم، مابقی بانکنوت ها کاغذی هستند.

اما خوشبختانه پیسه ما به طور کامل دارای مشخصات زیر است: برای همه قابل قبول است، بادوام هستند، استفاده از آن آسان است (نمی توان آن را به اجزای کوچک تقسیم کرد، مانند دو افغانی، یک افغانی و پنجاه پولیس)، ارزش آن علیرغم بحران های فراوان، بحمدالله هنوز نسبتاً پایدار است، تولید، چاپ و توزیع آن خارج از صلاحیت جاعلان است، نماد ملی و ارزش فراگیری افغانستان. با تمام این ویژگی ها، پول ما (افغان) نیز وظایف خود را انجام می دهد، مثلاً; وسیله مبادله است، ارزش را تعیین می کند (معیار ارزش است)، وسیله اعتبار و پس انداز است، واحد شمارش و کارکردهای مشابه است.

پیسه در معاملات اقتصادی حالت شریان خون را دارد. با وجود این اهمیت و شباهت، بانکنوت ها به دلیل جابجایی مستهلک می شوند. افغان ها به طور کلی نمی توانند در حفاظت فیزیکی پول توجه کنند. در حال حاضر یکی از بانکنوت های یک صفره ما کاملاً فرسوده شده است، باید یک بانکنوت جدید چاپ شود (بودن یا نبودن؟). هر روز می بینیم که خریدار و فروشنده در حال جنجال با یکدیگر هستند که آیا این بانکنوت را بگیرند یا نه.

ما نباید فراموش کنیم که؛ چاپ پیسه فقط در صورت نیاز است، نه براساس زمان. تصمیم گیری در مورد موضوع چاپ بانکنوت فقط با بانک مرکزی است که شورای عالی پس از بررسی دقیق آن را توصیه می کند. در این زمینه، ایده ها با یکدیگر متفاوت است.

مردم عادی نیز باید این مشکل را حل کنند و افغانستان بانک نیز این مشکل را درک می کند. بحث چاپ بانکنوت جدید در روزهای آخر جمهوری مطرح بود و کار بسیار پیشرفت کرده بود، اما سقوط ناگهانی جمهوری، به رسمیت نشناختن امارت و تردید در استقلال بانک مرکزی این حرکت را به تاخیر انداخت. سال گذشته در همین زمان، بر اساس توافق دوحه، آمریکایی ها در مورد چاپ پیسه جدید با طالبان کمک کنند، اما اعلام تعطیلی مکاتب دخترانه تا امروز این اقدام را به تاخیر انداخت.

اگر این مشکل حل نشود، اطمینان امارت، جریان معاملات روزانه مردم، کاهش حجم فیزیکی پول و در نهایت مشکلات بیشتر در زمینه های استفاده از افغانی به وجود می آید. اگر پول کشورهای همسایه به امور داخلی کشور راه پیدا کند، ضربه بزرگ دیگری به کل اقتصاد ما خواهد بود.

راه حل این است که افغانستان بانک به عنوان یک نهاد حقوقی دایمی تبارز کند، شورای عالی امور مسلکی به قدرت برسد و امارت اسلامی به خواست های ملت و بین المللی توجه کند. این بسیار مهم است که بانک مرکزی از کمیته بازل کمک و مشاوره بگیرد و پیامدهای ادامه این وضعیت را که قربانی آن مردم عادی خواهند بود به جهانیان نشان دهد. بانکنوت های جدید به مقدار مورد نیاز با شماره سریال بانکی چاپ کنند.

روشنفکران و علمای مسلکی نیز این صدا را بلند کنند که; اگر دنیا بخواهد از این طریق به امارت فشار بیاورد، فشاری بر امارت نخواهد بود، بلکه فشاری بر اقتصاد کل کشور و زندگی کل ملت خواهد بود.

(تاند)

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x