می گویند جامعه ای سعادتمند و شاد می شود که زنان در آن از ازدواج با مردان آن جامعه افتخار کنند. با این حال، عکس آن نیز به همان اندازه صادق است. در مورد دوم، جامعه آسیب پذیر و ضعف تلقی می شود. اگر طالبان فکر می‌کنند که می‌توانند در درازمدت با رفتار با زنان به‌عنوان موجوداتی پست‌تر و بدون میل و خودمختاری، به‌عنوان یک عضو جامعه به حیات خود ادامه دهند، دیگر نمی‌توانند اشتباه کنند.
زیرا این زنان هستند که نقش بزرگی در پرورش نسل های آینده ایفا می کنند. و اگر از حق اولیه آموزش محروم شوند، جامعه به عنوان یک کل هرگز نمی تواند پیشرفت کند. نادیده گرفتن حقوق زنان در افغانستان تحت حاکمیت طالبان وحشتناک است. می گویند نادانی، جهل بیشتری می آورد. جنگ در افغانستان پایان یافته است، اما این کشور همچنان به خونریزی ادامه می دهد. نه! این بار خون در میان سرکها نیست، بلکه زخم های عمیق، نیرومند و نامرئی است که روز به روز بر انسان ها وارد می شود.
به تدریج اما مطمئن هستیم که هیچ داکتر زن، متخصص زنان و یا حتی داکتر اطفال در افغانستان وجود نخواهد داشت. میزان مرگ و میر نوزادان افزایش خواهد یافت، نسبت مردان به زنان آسیب جدی خواهد دید و جامعه دچار یک شکست بزرگ خواهد شد.
برای درک این موضوع، ذکر این نکته ضروری است که افغانستان تنها کشوری در جهان است که دختران در آن از رفتن به مکتب منع می‌شوند. آنها در سنین جوانی ازدواج می کنند، مورد خشونت خانگی قرار می گیرند و خود را در ریگزارهای روان بردگی و بدبختی شدید می بینند.
ملاله یوسف زی، فعال حقوق بشر از پاکستان عنوان کرد: “وقتی دختران به مکتب می روند، پس از برقراری صلح، کشورها می توانند سریعتر از جنگ نجات پیدا کنند. آموزش دختران به ایجاد ثبات و پیوند جوامع کمک می کند. برعکس آن نیز صادق است و آن این است که وقتی دختران به مدرسه نمی روند جنگ و ویرانی، هرج و مرج و بی ثباتی رخ می دهد. برای پیشرفت هر اقتصادی، مشارکت زنان، یعنی نیمی دیگر از جمعیت، بسیار حیاتی است.”
برای کمک به افغانستان برای عبور از بحران بشردوستانه زمانی که طالبان در سال 2021 قدرت را در دست گرفتند، چندین سازمان و کشور برای کمک به این شرط که آموزش برای دختران ادامه یابد و متوقف نشود، آمدند. طالبان موافقت کردند، اما سپس از وعده‌های خود برای راضی نگاه داشتن مقامات و رهبران در موقعیت‌های قدرت سرپیچی کردند. طالبان باید پاسخگو باشند و جامعه بین المللی باید به دفاع از حق دختران برای تحصیل با صدای بلند ادامه دهد.
برابری جنسیتی ممکن است با معیارهای فعلی برای زنان در افغانستان رویایی دور از ذهن به نظر برسد. اما همانطور که می دانیم، آموزش می تواند شکاف بین ناآگاهی و آگاهی از حقوق زنان را پر کند.
