براساس گزارش نشریه شریعت دیلی: واقعیت این است که از سه سال و نیم گذشته، هم مردم داخل کشور و هم برخی از آن دسته کشورهای خارجی که به تعامل با افغان‌ها علاقه‌مند هستند، همچنان منتظرند که شاید افغان‌ها در نظام خود اصلاحات و تغییراتی ایجاد کنند تا در نتیجه آن، درهای روابط به شکل مطلوب گشوده شود. البته باید به یاد داشت که در چارچوب اصلاحات، برخی موارد وجود دارند که هم خود افغان‌ها خواهان آن هستند و هم جامعه جهانی آن را مهم می‌داند. اما در عین حال، برخی کشورها نیز درخواست‌های خاصی دارند که به هیچ‌وجه نمی‌توان آن را اصلاحات نامید، بلکه صرفاً مطالبات سیاسی و فرهنگی خودشان است. این نوع درخواست‌ها برای مردم افغانستان ارزشی ندارند و آن‌ها اهمیتی به این موارد نمی‌دهند.
بر این اساس، آنچه مردم افغانستان می‌خواهند و شخصیت‌های برجسته، عوام و حتی ۹۹ درصد از افرادی که در نظام فعالیت می‌کنند، به شدت امیدوارند تحقق یابد، تنها چند خواسته اصلی است. این خواسته‌ها شامل موارد زیر می‌شود:
1. فراهم کردن حضور معلمان و پزشکان زن بر اساس خواسته فرد فرد ملت.
2. تدوین قانون اساسی یا لوایحی برای تعیین صلاحیت‌های مسئولان.
3. ایجاد یک شورای قدرتمند در کنار حکومت.
4. توجه به شایستگی و تخصص در انتصاب مقامات دولتی.
این همان اصلاحاتی است که اگر عملی شود، بدون شک حمایت و اخلاص عمومی مردم نسبت به نظام را افزایش می‌دهد و در عین حال، اعتبار و حیثیت حکومت را در سطح بین‌المللی تقویت خواهد کرد. اما اگر همچنان در این زمینه تعلل صورت گیرد و بی‌توجهی ادامه یابد، هیچ شکی نیست که نارضایتی مردم روزبه‌روز افزایش خواهد یافت تا جایی که جای دوستی و همدلی را کینه و دشمنی بگیرد. نظام با بی‌نظمی روبرو خواهد شد، ناامنی‌ها گسترش پیدا خواهد کرد، روند پیشرفت متوقف می‌شود و افغانستان بیش از پیش به انزوا فرو خواهد رفت و باید هرچه زودتر برای رفع نواقص و ایجاد اصلاحات دست به کار شویم.
