تلاش امارات برای گسترش نفوذ در افغانستان

امارات متحده عربی به دنبال تقویت نفوذ منطقه‌ای خود از طریق افزایش تعامل با طالبان است، این تحلیل پس از آن می باشد که وزیر خارجه سرپرست وزارت امور خارجه حکومت سرپرست افغانستان اخیرا از ابوظبی بازدید کرده است.

مولوی امیرخان متقی در تاریخ ۸ جنوری سال جاری از ابوظبی بازدید کرد و با شیخ عبدالله بن زاید، وزیر خارجه امارات، دیدار نمود.

براساس گزارش خبرگزای رسمی امارات، این دیدار که وزیر دولت امارات، احمد علی الصائغ نیز در آن حضور داشت، بر “منافع مشترک دو کشور و ارتقای رفاه و شکوفایی برای مردم” متمرکز بود.

در این بیانیه همچنین آمده است که امارات از “حوزه‌های اقتصادی و توسعه‌ای حمایت و از تلاش‌های بازسازی و توسعه در افغانستان پشتیبانی می‌کند.”

افزایش کمک‌ها
متقی که در فهرست تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل قرار دارد، در مصاحبه‌ای اظهار داشت که در این مذاکرات، موضوع تحویل کمک‌هایی به ارزش ۴۰۰ میلیون دالر از سوی امارات به افغانستان در سال ۲۰۲۵ مطرح شده است.

متقی همچنین عنوان کرده که امارات “تعهد کرده است که برای جوانان افغان در حوزه هوانوردی آموزش فراهم کند.”

برنامه‌های دیگر شامل ایجاد یک مرکز لجستیکی در امارات برای کالاهای افغان به‌منظور افزایش تجارت بین دو کشور و ارتقای کنسولگری افغانستان در دوبی بود.

همچنین یک کمیته مشترک نیز برای تسهیل در صدور ویزا برای شهروندان افغان تشکیل شده است.

سفیر افغانستان در امارات، مولوی بدرالدین حقانی، جزئیات این مذاکرات را تأیید کرد و گفت که سفارت امارات در افغانستان برای مدتی باز و فعال بوده است.

این اقدام بخشی از تلاش گسترده‌ طالبان است که چهار سال از تصرف قدرت و حکومت توسط آنها می گذرد و به دنبال کسب مشروعیت بین‌المللی هستند. رهبری طالبان در تلاش برای جلب حمایت شرکای بین‌المللی مانند هند و امارات بوده اند تا از سال‌ها انزوای بین‌المللی خارج شوند.

در اگست ۲۰۲۴، امارات اعتبارنامه سفیر طالبان در این کشور را پذیرفت و به‌آرامی تغییرات در افغانستان را پذیرفت.

منافع امارات در افغانستان
امود شوکری، محقق ارشد در دانشگاه جورج میسون، به “المانیتور” گفت: “تعامل محتاطانه امارات با افغانستان منعکس‌کننده تلاشی است برای حفظ توازن دقیق بین پیگیری منافع اقتصادی و دیپلماتیک و مقابله با چالش‌های امنیتی.”

وی افزود: “ابتکارات اقتصادی مانند مرکز لجستیکی برای کالاهای افغان و همکاری بین بخش‌های بانکی، نشان‌دهنده تمایل به تقویت روابط اقتصادی است، در حالی که تعهد کمک ۴۰۰ میلیون دالری، حمایت مالی را علی‌رغم سرمایه‌گذاری‌های مستقیم محدود نشان می‌دهد.”

امارات قبلاً در زمان نخستین حکومت طالبان در سال ۱۹۹۴ سفیری از این گروه را میزبانی کرده بود. اما پس از حمله ایالات متحده به افغانستان در سال ۲۰۰۱ روابط خود را با این کشور قطع کرد.

پس از سقوط کابل، امارات حدود ۲۸ هزار نفر از جمله دیپلمات‌های غربی و افغان‌ها را در کشور پذیرفت.

شرکت اماراتی “GAAC Solutions” در سال ۲۰۲۲ قراردادی با طالبان برای مدیریت خدمات هوانوردی در فرودگاه‌های کابل، هرات و قندهار امضا کرد. این قرارداد شامل ارتقای تأسیسات و آموزش کارکنان افغان نیز می‌شد.

با این حال، ابوظبی احتمالاً در افغانستان با احتیاط عمل خواهد کرد. پنج دیپلمات این کشور در حمله‌ای تروریستی در ولایت جنوبی قندهار در سال ۲۰۱۷ کشته شدند. این حادقثه بدترین حمله به دیپلمات‌های اماراتی بود و به مرگ جمعه محمد عبدالله الکعبی، سفیر امارات در کابل، انجامید.

این حمله در جریان یک سفر دیپلماتیک به قندهار برای افتتاح چندین پروژه زیرساختی تحت حمایت امارات رخ داد. طالبان مسئولیت این حمله را رد کرده و در آن زمان گفته بود که این واقعه نتیجه “رقابت داخلی” بوده است.

کبیر تانجا، از مقامامت بنیاد تحقیقاتی آبزرور مستقر در دهلی نو، به المانیتور گف: “رویکرد امارات به طالبان و تعهد آن به حمایت بخشی از برنامه‌ای برای “مدیریت ایدئولوژی” و جلوگیری از صدور افراط‌گرایی است.

او افزود: “اماراتی‌ها مایل هستند که دسترسی و نفوذ بیشتری بر نهادهایی مانند طالبان داشته باشند و اجازه ندهند همتایان منطقه‌ای آن‌ها در قطر یا ترکیه نفوذی فراگیر داشته باشند.”

رقابت‌های منطقه‌ای
قطر که در دوران دولت غنی میزبان یک دفتر طالبان بود، در زمان سقوط کابل در سال ۲۰۲۱ نیز به انتقال هوایی نیروهای آمریکایی و افغان‌ها کمک کرد.

تانجا گفت: “افغانستان میدان نبردی برای نفوذ این کشورها بود و می‌توان گفت که اماراتی‌ها حداقل در سال گذشته پیروز میدان بوده‌اند.”

نوشته ای از سوی المانتیور

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x