جوانان افغانستان از نبود آرامش و نبود فرصت های کاری رنج می برند

بر اساس گزارش صندوق جمعیت ملل متحد، اکثریت قریب به اتفاق ساکنان افغانستان را جوانان زیر 25 سال تشکیل که حدود 63.7 درصد از جمعیت کل کشور را شامل می شوند. در طول دهه ها جنگ در افغانستان، جوانان همچنین بیشتر نیروهای امنیتی را تشکیل می دادند که رودررو با طالبان می جنگیدند. امروز، آن جوانان افغان به دلیل نبود آرامش و فرصت، هیچ خوشی نیستند. بسیاری از آنها به شغل، آموزش و حمایت مراقبت های بهداشتی نیاز دارند. حتی بیشتر، اکنون که رژیم طالبان در قدرت است، آنها فاقد آرامش واقعی هستند. زیرا بسیاری از آنها از مناطق دورافتاده کشور هستند.

مسئله این است که نه طالبان آنها را می‌خواهند و نه جوانان (نیروی های پیشین نظام افغانستان) می‌خواهند رزومه خود را با آنها به اشتراک بگذارند. بدیهی است که کمبود آرامش و فرصت برای این گروه جوان خاص وجود دارد که هنوز محقق نشده است. اما امروز در داخل کشور از همین روند برای استخدام و آموزش جوانان استفاده می شود، اما این بار توسط نیروی مخالف، یعنی طالبان. بنابراین، تفاوت بین قدرت دموکراتیک قبلی و قدرت فعلی یعنی طالبان چیست؟

نویسنده در مقاله خود عنوان می کند که از سفر اخیرم به افغانستان در سال 2022، این فرصت را داشتم که با هر دو گروه جوانان دیدار و گفتگو کنم. وقتی از وضعیت زندگی پرسیدم با خبر شدم و دو دیدگاه متفاوت داشتم. جوانان طالبان خوشحال هستند و از قدرتی که به دست آورده اند لذت می برند و اما برعکس، جوانان طرفدار دموکراتیک افغانستان، بیکار و در ناامنی به سر می برند.

این جنگ و خونریزی تا کی ادامه خواهد داشت؟ صلح موقت در افغانستان وجود ندارد و مطمئناً بعد از آن نیز صلح وجود نخواهد داشت، زیرا در داخل، افغان‌ها بر اساس شکل سیاسی تقسیم شده‌اند. این جنبش های اسلام گرا و دموکراتیک برای چند مدتی هستند و می روند. در نتیجه، بسیاری از جوانان افغان در حال حاضر هیچ خوشی ندارند ، زیرا فاقد صلح و فرصت کاری هستند. این گروه جوان آسیب پذیر خاص به حمایت از نیروهای طالبان در تمام زمینه های مربوط به حقوق بشر مانند آموزش، مشاغل و مراقبت های صحی نیاز دارد.

خوشبختانه، پروتکل بین المللی حقوق بشر امکان حمایت مستقیم از این جوانان و حمایت از نیروهای طالبان را فراهم می کند. با این حال، اکنون باید متوجه شود که بیش از این به تأخیر نیفتد. مسئله اصلی این است که نیاز به اقدام می باشد و بدون عمل گرایی، آرامش و فرصتی وجود نخواهد داشت.

(ایروایشیا ریویو / 22 می 2023)

 

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x