حکمتیار: سفیر آمریکا رئیس جمهور افغانستان بود، نه اشرف غنی

 گلبدین حکمتیار، امیر حزب اسلامی افغانستان طی خطبه‌های نماز جمعه (14 دلو 1401) در کابل، به نقش آمریکا در بحران‌های ایجاد شده در کشورهای اسلامی اشاره کرده و سفیر آمریکا را رئیس جمهور اصلی افغانستان در دوران اشغال این کشور دانست.

وی با تشریح اوضاع نابسامان کشورهای اسلامی و نقش کشورهای استعمارگر در تحولات جهان اسلام گفت: عملاً مشاهده مى‌کنیم که در قرن 21 و 22 تمامى جنگ‌ها، کودتاها، ناامنى‌ها و لشکرکشى‌ها براى اشغال کشورها، بى‌ثباتى‌ها، فقر، غارت سرمایه‌هاى ملى و…  در جهان اسلام بود است.

ملت فلسطین به خاک و خون کشانده مى‌شد؛ فرزندانش کشته مى‌شدند و سرزمین‌هاى بیشتر فلسطینى‌ها از سوى صهیونیست‌ها با حمایت غرب تصرف و اشغال مى‌گردید؛ افغانستان و عراق اشغال شدند، شهرهاى تاریخى عراق یکى پى دیگر ویران گردید. سوریه به میدان جنگ‌هاى خونین تبدیل گردید، جنگ‌هاى قومى و مذهبى را دامن زدند؛ یکى در اشغال دیگرى، به دست دشمن مشترک؛ اشغالگران را کمک کردند و در مساجد، تکایا، مدارس، مکاتب، مارکیت‌ها، شفاخانه‌ها، تأسیسات اقتصادى کشورهاى افغانستان، پاکستان، عراق و ایران و غیره کشورها؛ شاهد انفجارهای وحشیانه بودیم.

حکمتیار سپس با تبیین دایره بحران در جغرافیای جهان اسلام افزود: در لیبی، سودان، یمن، لبنان، سومالی و  الجزایر آتش جنگ‌هاى خونین را افروختند. جنگ عراق و ایران، عراق و کویت، جنوب سودان، کشتار بى‌رحمانه مسلمانان در برمه و اخراج اجبارى آنان از خانه‌هاشان را باعث شدند.

حکمتیار در بخش دیگر از سخنان خود با اشاره به گزارش شبکه «جی تی وان ایتالیا»، مبنی بر دریافت 110 میلیون دلار توسط اشرف غنی از کشور قطر برای رها کردن ریاست جمهوری افغانستان، عنوان داشت: حکام افغانستان در دوران اشغال اشغال بارها و به بهای اندکی کشور را فروخته‌اند؛ هم به شوروی و هم به ناتو.

آمریکایی‌ها اشرف غنی را برای امضای قرارداد امنیتی با ایالات متحده، رئیس جمهور افغانستان ساختند، آن هم در اولین روز کاری‌اش.

سفیر آمریکا در کابل گفته بود اگر رئیس جمهور کنونى از امضای این سندا إباء ورزد، رئیس جمهور بعدى در اولین روز ریاست جمهورى‌اش آن را امضا خواهد کرد! پیشگویى او درست و طبق پلان قبلى ثابت شد؛ در تمامى دوران اشغال، رؤسای جمهور افغانستان و اشرف غنى به گونه خاص، مامور بودند، نه رؤساء جمهور. ما در این مدت هیچ رئیس‌جمهوری نداشتیم، بلکه سفیر آمریکا رئیس جمهور اصلى و عملى بود و صاحب تمام اختیارات! اما رسانه‌ها دوران اشغال هیچ‌گاهى به آن نپرداختند و با طمطراق از آزادى و دموکراسى صحبت مى‌کردند و به دفاع از اشغال مى‌پرداختند. رئیس‌جمهور[غنی] و همراهانش در حکومت، ده‌ها برابر این مبلغ را دزدیده‌اند و به خارج انتقال داده‌اند، این تبلیغات فقط براى کاستن از مقدار غارت‌ها و دزدى سرمایه‌هاى ملى ما و انتقالش به بانک‌هاى غربى است، نه چیزى دیگر.

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x