دختران صنف ششم در فاریاب: نگران ادامه آموزش ما در سال بعد استیم

دانش‌آموزان صنف ششم یک لیسه دولتی دخترانه در فاریاب می‌گویند، از اینکه سال بعد به صنف هفتم راه پیدا می‌کنند و نمی‌دانند سرنوشت دختران بالاتر از صنف ششم در سال بعد چه خواهد شد، نگران اند.

آنان می‌افزایند که به علت ناروشن ماندن موضوع بازگشایی مکتب‌های متوسطه و لیسه دخترانه در سراسر کشور، انگیزه درس خواندن را از دست داده اند.

امیده، دانش‌آموز، به طلوع‌نیوز می‌گوید: «مکتب می‌آمدیم، توقع داشتیم که چیزی شویم برای مادر و پدر و وطن خود، می‌خواستیم معلم شویم که برای خواهران کوچک همصنفی‌های خود درس بدهیم و آنان از ما یاد بگیرند؛ اما امروز هیچ دلگرمی برای این درس‌ها نداریم.»

آنان از حکومت سرپست می‌خواهند که دروازه مکتب‌ها برای دختران بالاتر ازصنف ششم را بگشایند تا دختران از حق آموزش محروم نشوند.

عاقله، دانش‌آموز صنف ششم، گفت: «از امارت اسلامی خواهش داریم که مکتب‌های بالاتر از صنف هفت را که شروع نکرده، باید شروع کند.»

سمیه، دانش‌آموز دیگر می‌گوید: «یک سال می‌شود که برای دختران می‌گویند که از صنف هفت تا دوازده شروع می‌شود؛ اما شروع نمی‌شود. ما هم دلسرد شدیم.»

در همین‌حال، آمر لیسه “ده عزیزان” در فاریاب نگرانی دختران دانش‌آموز صنف ششم را می‌پذیرد و از حکومت سرپرست می‌خواهد تا به این نگرانی‌ها، پایان داده و راه حل پیدا کند.

محمد رسول امینی، آمر لیسه ده عزیزان فاریاب، گفت: «خواهش می‌کنیم شاگردان که از صنف هفت تا دوازده در خانه‌های شان استند، آنها را اجازه بدهند که به درس شان دوام بدهند.»

این در حالی است که یک سال از بسته بودن دروازه مکتب‌های متوسطه و لیسه دختران در کشور می‌گذرد و با جود خواست‌های داخلی و کوشش‌های جامعه جهانی برای بازگشایی مکتب‌ها، تا کنون هیچ نشانه‌ی از باز شدن مکتب‌ها از سوی امارت اسلامی به چشم نمی‌خورد.

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x