تصور کنید شما یک مادر هستید و فرزندتان آنقدر سوءتغذیه دارد که بدن کوچک او به سختی می تواند کار کند، زیرا کمبود شدید آب سرد و تمیز و گرسنگی مداوم سیستم ایمنی بدن او را تخریب می کند و عفونت هایی مانند ذات الریه و اسهال حاد را وی درگیر می کند.
کلینیک های محلی به دلیل فساد و کمبود بودجه فعالیت نمی کنند. کمک خواستن بسیار پیچیده است، زیرا یک همراه مرد باید شما را در میان سرک ها همراهی کند، چه رسد به اینکه به شهر یا شهری بزرگتر بروید که در آن خدمات ممکن است در دسترس باشد.
زنان افغان هر روز برای دسترسی به مراقبت‌های اولیه صحی برای خود و خانواده‌هایشان تلاش می‌کنند، زیرا کودکان بی‌گناه و مادران افغان در چنین وضعیتی دچار بیماری های ناخواسته ای می شوند. اما، در عین حال، رهبران طالبان که مسئول فروپاشی سیستم مراقبت های صحی هستند، با وجود اینکه بسیاری از آنها تحت تحریم های بین المللی هستند، مشکلی برای دسترسی به مراقبت های خارج از کشور ندارند.
این غیر قابل توجیه است که از طریق تحمیل سادیسم گونه آپارتاید جنسیتی، این مردان تشنه قدرت و همتایانشان در خفه کردن نهادهای امدادی، رفاه و حقوق زنان و دختران افغان دست برتر داشته اند. سازمان ملل متحد و کشورهای عضو آن باید رژیم تحریم های بین المللی موجود را به طور کامل اجرا کنند و از آن به عنوان اهرمی برای ترغیب رهبری طالبان برای بهبود شرایط برای زنان افغان استفاده کنند.
در طول سه ماه گذشته، شورای امنیت سازمان ملل متحد ممنوعیت موقت سفر و معافیت‌های مسدود کردن دارایی‌ها را صادر کرده است که به سه رهبر طالبان که تحریم‌های بین‌المللی دارند اجازه می‌دهد برای درمان به ترکیه سفر کنند. اینها عبارتند از امیرخان متقی سرپرست وزارت امور خارجه. عبدالباقی بشیر عبدالشاه (معروف به عبدالباقی حقانی)، سرپرست اداره ملی کانکور افغانستان؛ و هدایت الله بدری، رئیس بانک مرکزی افغانستان و سرپرست سابق وزیر مالیه.
ممکن است سابقه ای وجود داشته باشد که افراد تحت تحریم سازمان ملل از معافیت های ممنوعیت سفر دریافت کنند تا به دلایل بشردوستانه به دنبال مراقبت های صحی باشند، اما اجازه دادن به اعضای تحریم شده طالبان برای انجام این کار یک بی عدالتی بزرگ است زمانی که مردم افغانستان از یک بحران انسانی وخیم رنج می برند که تنها با اقدامات طالبان تشدید شده است.
به عنوان مثال، کمبود کدر طبی به دلیل ممنوعیت های طالبان برای اشتغال زنان، تحصیل و آزادی رفت و آمد افزایش یافته است. دانشجویان دختر رشته طب از شرکت در امتحانات خروجی (از سوی سازمان ملی آزمون که عبدالباقی حقانی بر آن نظارت دارد) منع شده اند و اکثر آنها از دسترسی به دوره های تخصصی و سرتفکت های لازم جلوگیری می کنند.
بدتر از آن، سیستم مراقبت های صحی افغانستان در آستانه سقوط قرار دارد، زیرا طالبان با وجود جمع آوری سطوح بی سابقه درآمد مالیاتی و گمرکی، بیشتر منابع دولتی را به سمت خدمات دفاعی و استخباراتی هدایت می کند. ممنوعیت به کارگیری زنان افغان توسط مؤسسات خصوصی و نهادهای سازمان ملل متحد و کمبود بودجه کمک های بشردوستانه، دسترسی سازمان های کمک رسانی را محدود کرده است. همچنین رشته های حیاتی و یا امید جامعه – مانند کلینیک های روستایی و مراکز تغذیه – بسته شده اند.
دسترسی ناکافی به خدمات صحی پیامدهای فاجعه باری را برای افغان‌های آسیب‌پذیر، به‌ویژه مادران و فرزندانشان که با عوارض بارداری و زایمان، سوءتغذیه، و بیماری‌های عفونی قابل پیشگیری یا درمان (مانند سرخک، کووید-۱۹، وبا، و تب دانگ) مواجه هستند، به همراه داشته است. یونیسف تخمین می زند که هر روز دست کم 167 کودک افغان به دلیل مشکلات صحی قابل درمان جان خود را از دست می دهند. علاوه بر این، یکی از بدترین میزان مرگ و میر مادران در جهان همچنان در حال افزایش است و تقریباً هر دو ساعت یک زن به دلیل عوارض قابل پیشگیری قبل و بعد از زایمان در افغانستان جان خود را از دست می دهد.
به گفته اداره یونیسف و سازمان صحی جهانی، زنان و کودکان بیش از 90 درصد قربانیان و بیش از دو سوم قربانیان زلزله‌هایی که در ماه اکتبر ولایت هرات را ویران کردند، تشکیل می‌دهند. این تأثیر مخرب بدون شک با فرمان‌های طالبان که زنان را به خانه‌هایشان محدود می‌کند، تشدید شد.
ایدئولوژی افراطی طالبان در همان زمان که اعضای طالبان خزانه شخصی خود را پر می کنند، به مردم افغانستان آسیب می رساند. بنابراین این یک اشتباه بزرگ برای سازمان ملل است که به رهبران طالبان اجازه می دهد به خارج از کشور سفر کنند و به دارایی های مالی که در کشورهای دیگر ذخیره کرده اند دسترسی داشته باشند.
از نظر ظاهری، طالبان خود را اصلاح طلبانی معرفی می کنند که می توانند ثبات افغانستان را تضمین کنند. اما آنها همچنان از مواد مخدر، سلاح و قاچاق انسان و همچنین بهره برداری از توزیع کمک های بشردوستانه و منابع طبیعی سود می برند.
فهرست سازمان ملل متحد از رهبران و نهادهای تحریم شده طالبان از زمان تصرف افغانستان توسط طالبان در سال 2021 به طور جامع به روز نشده است. اهرم این فهرست توسط کشورهای عضوی که ممنوعیت سفر را رعایت نمی کنند یا از روش های درخواست معافیت مناسب پیروی نمی کنند، تضعیف می شود.
کمیته نظارت بر تحریم‌های شورای امنیت برای ایجاد انگیزه برای انطباق و پاسخگویی بیشتر، باید سوابق دقیق و دائمی از استثناهای اعطا شده را منتشر کند، که در حال حاضر فقط در دوره‌ای که معافیت فعال است در دسترس است. سازمان ملل متحد و دولت ایالات متحده همچنین باید فهرست تحریم های مربوطه خود را به روز کنند تا رهبران جدید طالبان را که از اگست 2021 در صفوف ارتقا یافته اند، در بر گیرند.
مردم افغانستان شایسته بهتر از زندگی تحت قوانین سختگیرانه طالبان هستند. اگرچه اهرم های فشار جامعه بین‌المللی تغییر کرده است، اما همچنان نقشی در پاسخگو کردن طالبان دارد.
(نشریه دیپلمات / 20 نومبر 2023)
