روز جهانی پناهنده؛ قصه های تلخ مهاجرت غیرقانونی

“به امید آیندۀ بچه هایم سفر کردم که حد اقل بچه هایم آیندۀ خوبی داشته باشند.”

این خانم، شیرین جعفری نام دارد.

او با دو پسر پنجساله و سیزده ساله اش در کمپ مالاکاسای یونان به سر می برد.

شوهر وی شش ماه پیش به زندانی در یونان فرستاده شد.

“از آمدن به یونان چی نصیبم شد – بلاتکلیفی ، بچه ام مریض روی دستم. شوهرم در زندان. پسرم پنج ماه است که حرف نمی زند ، نمی تواند درد اش را برایم بگوید. نمی تواند بگوید که مادر گرسنه ام. من یک مادر ام و دلم به حالش می سوزد که آینده‌ اش چه خواهد شد.”

بانو جعفری ۳۵ ساله افزود که شوهرش به اتهام اینکه کشتی مهاجرین را به سَمت یونان هدایت کرده زندانی شده است، اتهامی که او رد می کند.

این خانوادۀ چهار نفری در سال ۲۰۱۹ از ایران به طور غیرقانونی به مقصد یونان حرکت کرد: “بسیار با روزهای سخت مواجه شدیم. در مرز بین ایران و ترکیه بچۀ خود را گُم کردیم . بعد از سه روز پسرم را توسط راه بلد ها پیدا کردیم. زمانیکه با پولیس ترکیه رو به رو شدیم، ما را اخراج کردند. آنجا یک شلیک هوایی انجام شد و بچۀ من از صدای گلوله به اندازۀ ترسید که ما احساس کردیم که او از دست ما رفت.”

خانم جعفری گفت که او و خانواده اش پس از دو ماه سفر پر مشقت و خطرناک به جزیرۀ ساموس یونان رسیدند و در کمپ مالاکاسا جا به جا شدند.

این کمپ در پنجاه کیلومتری شهر آتن پایتخت یونان در یک جنگل موقعیت دارد.

فرزانه حکیمی یکی دیگر از افغان های است که با شوهر و سه فرزندش در کمپ مالاکاسا زندگی می‌کند:
“با تمام مشکلاتی که دیدیم با تمام بی خوابی ها، ترس ها، استرس های در راه داشتیم، بی آب ماندیم و هر سختی را متحمل شدیم و خود را به یونان رساندیم. وقتیکه وارد یونان شدیم آنچه که ما انتظار داشتیم همه چیز آنطور نبود و با چیزیکه فکر می کردیم کاملاً متفاوت بود.”

بانو حکیمی افزود که او و خانواده اش نخست به کمپ موریا در جزیرۀ لیسبوس جا به جا شده بودند.
به گفته وی این کمپ گنجایش ۳ هزار مهاجر را دارد و در آن زمان ۲۶ هزار نفر آنجا زندگی می‌کردند، مشکل کم آبی وجود داشت، برق نبود و مشکلات در زمینۀ خدمات بهداشتی نیز موجود بود.
او در ادامه گفت:
“با وجودیکه بسیاری از پناهجویان یونان را ترک کرده اند اما هنوز هم مهاجران در کمپ های یونان هستند. مهاجران زیادی از افغانستان آنجا هستند و مهاجران زیادی از ایران وارد یونان شده اند. آنها به کانِکس هایی زندگی می کنند که اگر برق و یا آب یک روز یا دو روز قطع شود، کانِکس ها اصلاً قابل گذاره و زندگی نمی باشند.”

“افزایش مهاجرت های غیرقانونی افغان‌ها پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان”

با وجود دشواری و سختی مهاجرت های غیرقانونی، بسیاری افغان ها پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان در اواسط ماه آگست سال ۲۰۲۱، تلاش کردند به طور غیرقانونی خود را عمدتاً به کشورهای اروپایی برسانند.

ادارۀ آمار اتحادیۀ اروپا می‌گوید که در ماه فبرروی سال جاری میلادی افغان‌ها از گروه‌های عمدۀ پناهجویان در این اتحادیه بودند.

این اداره در گزارشی در اواخر ماه می گفت که از مجموع بیش از ۷۶ هزار پناهجوی که در اتحادیۀ اروپا درخواست پناهندگی داده اند، بیش از ۹۳۰۰ نفر آنها شهروندان افغانستان بودند.

وزیران داخلۀ کشورهای عضو اتحادیۀ اروپا به تازگی توافق کردند که طرزالعمل سخت‌‌تر پناهندگی در اتحادیه اروپا برای محدود کردن مهاجرت غیرقانونی به اجرا گذاشته شود.

یونس محمدی، مشاور اتحادیه اروپا در بخش مهاجرین در این باره بیشتر گفت:
“وزیران داخله کشور های عضو اتحادیه اروپا به یک توافق رسیدند و این توافق در حقیقت تلاشی برای این بوده که مشارکت مسئولیت ها باید در تمام کشورهای اروپایی به صورت مساوی صورت بگیرد. در کُل تصمیم بر این شد که تلاش ها و کنترل ها در مرزهای اروپا بیشتر باشد یعنی سیاست های سختگیرانه در مرز ها به اجرا گذاشته شود و کشورهایی را که در مرز هستند بیشتر تمجید و تشویق کردند و همچنان تصمیم گرفته شد که بودجۀ بیشتر در این ارتباط تخصیص داده شود.”

آمار کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهجویان نشان می‌دهد که بیش از ۴۵ هزار افغان در شش ماه اول سال ۲۰۲۲ در کشورهای اروپایی درخواست پناهندگی کرده بودند.

به گفته این کمیشنری، از سال ۲۰۲۱ میلادی ۱،۶ میلیون افغان به کشورهای همسایۀ افغانستان مهاجر شده اند.

ویسنا سیدی، نویسنده و فعال مدنی یکی از آنها است.

بانو سیدی با خانواده اش حدود یک و نیم سال پیش، بعد از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان به پاکستان آواره شد: “تصمیم گرفتم که با خانواده از افغانستان بیرون شوم چون شرایط زندگی بسیار دشوار شد و تهدیدات و خطرات امنیتی برای من و خانواده ام افزایش یافت. از اینکه گزینۀ دیگر نبود تصمیم گرفتم که به پاکستان برویم. راه دشواری هایی بسیار زیاد داشت. یک تجربۀ بسیار تلخ بود. در مرز تورخم به دلیل ازدحام هفت ساعت پیاده آمدیم.”

“مشکلات مهاجرین افغان در پاکستان”

مشکلات در زمینۀ تمدید ویزا، عدم اجازۀ کار و دستگیری افغان‌ها توسط پولیس پاکستان از چالش هایی اند که مهاجرین افغان در آن کشور هر از گاهی از آن شکایت می‌کنند.

مقام‌های پولیس پاکستان قبلاً گفته اند که افغان هایی دستگیر شده اند که اسناد سفر و یا مدارک اقامت نداشتند.

اما منیزه کاکر وکیل مدافع زندانیان افغان در ایالت سند پاکستان در یازده ماه جون به رادیو آزادی گفت که برخی از افغان هایی دارای مدارک نیز دستگیر شده اند.

مهاجرت های غیرقانونی از افغان‌ها قربانی هم گرفته است.

براثر غرق شدن یک کشتی در آب‌ های ساحل جنوب ایتالیا در اواخر ماه فبروری امسال، دستکم ۹۱ پناهجوی افغان به شمول تورپیکی امرخیل گویندۀ پیشین رادیو- تلویزیون ملی افغانستان جان دادند.
این ارقام را سفارت افغانستان در ایتالیا دو هفته پس از این رویداد منتشر کرد.

پیش از آن، اجساد هجده پناهجوی افغان در یک موتر باربری در بلغاریا پیدا شده بود.

اما کسانیکه این سفر پر مخاطره را پشت سر گذاشته اند، همه به زندگی که انتظار داشتند نرسیدند، مانند شیرین جعفری که می گوید ممکن است از کمپ مهاجرین اخراج شود:
“من در کمپ مالاکاسا هستم. قبولی گرفته ام و پاسپورت دارم. به من گفته اند که کمپ را ترک کنم و باید در شهر خانه بگیرم اما من پول ندارم که در شهر خانه بگیرم. کسی ندارم که حمایتم کند. گفتم که من نمی‌ روم، شوهرم در زندان است و من جای ندارم که با این بچه های کوچک بروم.”

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x