روسیه و طالبان: یک سال پس از تصرف

یک سال است که طالبان جهان را مبهوت کرده است. در سال 2021 در روز 15 اگست، مسکو با آمیزه‌ای از آرامش و خوشحالی برای همتایان غربی خود در به این خبر واکنش نشان داد.

سپس مسکو به وضوح نقش «تسهیل کننده » حفظ حاکمیت طالبان در افغانستان را بر عهده گرفت. صف بندی ضدغربی طالبان، فقدان متحدان در خارج از کشور و وضعیت مالی ناامیدکننده، همگی به روسیه و چین اهرم فشاری بر دولت بالفعل کابل داده است. این به نوبه خود به چین و روسیه فرصتی می دهد تا از توسعه مطلوب برای منافع منطقه ای خود اطمینان حاصل کنند. در واقع، عواقب بلافاصله پس از تصاحب، بسیاری را بر آن داشت تا حدس بزنند که چین و روسیه از فرصت استفاده خواهند کرد تا از ثروت معدنی کشور، بدون محدودیت حضور غرب، بهره برداری کنند.

ماه‌های پس از آن شاهد استقرار حکومت طالبان و سرنگونی مخالفان بودیم. دولت بالفعل در کابل پیشرفت در زمینه حقوق بشر را معکوس کرده و حقوق زنان با حملات شدید طالبان مواجه شده است. آزار و اذیت مقامات دولتی سابق و اعضای مخالفان بی امان و ظالمانه بوده است. گروه مقاومت هم نتوانست کاری از پیش ببرد و کشور اکنون تحت حاکمیت طالبان است. داعش و القاعده همچنان قادر به فعالیت در کشور هستند، اما هنوز یک حمله موثر بر مواضع حکومتی طالبان انجام نداده اند. اقتصاد و مراقبت های صحی بدتر از بیست سال گذشته است و دسترسی به غذای کافی بسیار مشکل.
 
از زمان تصرف افغانستان توسط طالبان، مسکو همراه با این گروه، ارتباط برقرار کرده است. حضور نمایندگان طالبان در مجمع بین‌المللی اقتصادی سن پترزبورگ در ماه جون این پیام را داشت که مسکو این گروه را به عنوان شریک خود می‌داند.

اما از زمان حمله تمام عیار روسیه به اوکراین، سیاست مسکو در قبال افغانستان مانند گذشته دچار مشکل شده است و نتوانسته است قراردادهای سرمایه گذاری بزرگی به دست آورد، و از طالبان حمایت کند. به همین ترتیب، ما شاهد گسترش تقابل روسیه و غرب در افغانستان نبوده‌ایم. مشارکت مسکو در کنفرانس تاشکند در جولای گذشته باعث شد که این کشور در کنار اتحادیه اروپا و ایالات متحده بر سر میز مذاکره بنشیند.

مسکو در سال گذشته فرصت تعمیق روابط با طالبان را داشته است. نکته مهم این است که وضعیت بین المللی طالبان در ماه های گذشته تنها تا حدی تغییر کرده است. کنفرانس تاشکند نزدیکترین مورد به تغییر وضعیت این گروه با سایر کشورها بود و به خروج احتمالی از بن بست اشاره کرد. ابتکارات دیگر همچنین به مشارکت خارجی بیشتر در تجارت و زیرساخت با شرکای مانند چین و ترکیه اشاره دارد.

برای برای اجرایی شدن این وعده ها باید منتظر ماند و دید! طالبان علیرغم ارتباطات گسترده اش، هنوز در سطح بین المللی منزوی باقی مانده است.

در این بین همه چیز برای روسیه تغییر کرد. روسها در این یک سال، بیشتر توجه خود را روی مسئله اوکراین قرار دادند و خود را با مسائل مختلف بین الملل درگیر با روپا مصروف کردند.

شرایط پیش امده برای روسیه به گونه ای شد که ارتباط خود را با غرب به صورت حداکثری کاهش داد. مجددا توجهات خود را به سمت افریقا و خاورمیانه سوق داد.

توجه روسیه به افغانستان به گونه ای بود که مسکو ترجیح داد تا الگوهای بالا را در این کشور به کار نبندد.منافع روسیه در افغانستان مانند اروپا نیست. نگاه روسیه به این کشور امنیت محور بوده و همیشه در پی ایجاد ثبات در افغانستان می باشد.

اولویت های روسیه در افغانستان همچنان حفظ مرزهای آسیای مرکزی و تحکیم اقتدار افغانستان به خاطر ثبات منطقه است.

(ریدل)
 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x