زندگی رقت‌بار سیلاب‌زده‌ها هم‌زمان با افزایش تلفات

شمار قربانیان سیلاب‌های پسین در کشور به ۱۸۰ نفر نزدیک شده است.

از سویی‌هم در چهارمین روز سرازیر شدن سیلاب‌ها در ولایت بغلان، خانواده‌های آسیب‌دیده خواهان رساندن کمک‌های بی‌درنگ شده‌اند.

آنان گفته‌اند که سرپناه، مواد خوراکی و آب آشامیدنی سالم ندارند و در اوضاع رقت‌باری به‌سر می‌برند.

محمد علم ۵۰ ساله که شش عضو خانواده خود را در سیلاب‌های روز جمعه در ساحه دروازه کن ولسوالی بغلان مرکزی از دست داده ، گفت: «دو زن برادرم، خانمم، دو دخترم که یکی شش ساله و دومی سیزده ساله بود و یک برادرزاده‌ام را از دست داده‌ام.»

شمار دیگری از آسیب‌دیده‌ها که داروندار شان را از دست داده‌اند، از مسوولان خواستار رسانیدن کمک‌های فوری هستند.

ارباب گل‌زاده سیلاب‌زده در بغلان گفت: «آب سالم و خیمه نیاز داریم. به کمک‌های خارجی که وعده کرده‌اند نیاز است که برسانند.»

حقبین مرادی یکی دیگر از سیلاب‌زده‌ها در بغلان می‌گوید: «خواست ما از امارت اسلامی این است که کمک‌ها را برای مردم آسیب‌دیده بغلان به‌خصوص بغلان مرکزی برسانند.»

اما علم مجیدی سخن‌گوی والی بغلان گفته است که روند توزیع کمک‌های اولیه از سوی حکومت و نهادهای کمک‌کننده به این سیلاب‌زده‌ها جریان دارد و پس ازپایان بررسی، کمک‌های بیشتری به آنان توزیع می‌شود.

ملا عبدالغنی برادر معاون اقتصادی رییس‌الوزرا که از مناطق سیلاب‌زده دیدن کرده گفته است: «برای ما تعداد تلفات را ۱۵۴ نفر شهید گفته‌اند اما پس از آن داکتران تا ۱۷۰ نفر را هم گزارش داده‌اند.»

جاوید مومند مسوول یک نهاد کمک‌کننده گفت: «وضعیت روستاهای سیلاب‌زده خراب است و به کلی ویران شده شده‌اند و برای مردم چیزی باقی نمانده است.»

بر بنیاد آمارهای رسمی از سوی مسوولان در حکومت سرپرست، تا اکنون آمار قربانیان در ولایت بغلان به نزدیک به ۱۸۰ نفر رسیده و روند عملیات جست‌وجو هم‌چنان ادامه دارد.

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x