سیاست ورزان باید مسئولانه حرف بزنند

یکی از هنر های سیاست این است که سیاست ورزان متوجه گفته های خود باشند، سنجیده حرف بزنند و سنجیده تصمیم بگیرند، ور نه به بیراهه رفته اند. گفته های اخیر رانا ثناوالله وزیر داخله پاکستان که گفته است« … اگر کابل در برچیدن پناهگاه‌های تحریک طالبان پاکستان در افغانستان کاری نکند، اسلام‌آباد ممکن است بر پناهگاه‌های آنان حمله کند.» نمیتواند موجه باشد.

اول این که «تی تی پی» یا تحریک طالبان پاکستان در افغانستان حضور ندارند٬ نه تنها که مقام های امارت اسلامی بارها گفته اند که این کشور عامل و منبع تهدید برای دیگران نیست، رهبر تحریک طالبان پاکستان هم با صراحت گفته است که آنان در داخل کشورشان حضور دارند، از داخل پاکستان علیه نظام آن کشور مبارزه میکنند و برای ادامه مبارزه علیه رژیم امکانات وافر نظامی دارند.

دیگر این که، وزیر داخله پاکستان بدون سند و مدرک حرف زده است و دلیلی ارائه نداشته است که گفته های او را ثابت کند، پس حرف های این مقام ارشد پاکستانی توجیه ندارد و نمیتواند به کرسی نشیند. این مقام پاکستانی در گذشته هم حرف بی اساس و بی بنیاد به آدرس نظام موجود در افغانستان داشته است که به جز از حرف های تحریک کننده چیزی دیگری بوده نمیتواند.

واقعیت این است که تحریک طالبان پاکستانی یک مشکل داخلی آنک شور است، مشکل که باید سیاست ورزان پاکستانی آن را تحلیل و بررسی کنند و برای آن راه حل پیدا کنند، نه آن که افغانستان را مقصر بدانند و اتهام بسته کنند. واکنش وزارت دفاع ملی و گفته های ذبیح الله مجاهد سخنگوی امارت اسلامی افغانستان میتواند جواب صریح به آنان باشد که میخواهند از در تهدید و زور حرف شان را بیان دارد.

در گام اول باید بدانند که افغانستان بی صاحب نیست، یک نظام مردم سالار در آن حاکم است که ارزش های ملی برای آن حیاتی است، حرف دیگر این که، راهکار و سیاست خارجی امارت اسلامی بر اصل عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر استوار است و اگر مشکلی وجود دارد، میتوان با رجوع به عقل سلیم که همانا حل مشکلات از مسیر گفتگو است، به آن رسیدگی کرد.

رانا ثناوالله باید بداند که از موقف وزیر داخله یک کشور گپ میزند، گفته ها او باید سنحیده، با مدرک و سند باشد، در غیر آن، این گونه گفته ناآشنایی با الفبای سیاست را نشان میدهد که انجام آن کشاندن خود به بیراهه است، همچنان این گونه گفته ها و سخنان تحریک آمیز به جز ایجاد فضای بی باوری در روابط دو کشور و ایجاد مشکلات دیگر پیامدی دیگری نخواهد داشت و این به نفع دو کشور همسایه نیست.

(باختر /6 جنوری 2023)

 

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x