“این وضعیت ماست. جهان همچنان تنها نظاره گر است. فعالان داخلی در داخل کشور با تهدیدهای جانی روبرو هستند و حمایت چندانی از ما نمی شود. کسانی که افغانستان را ترک کردند نیز همچنان با عدم قطعیت در مورد آینده خود و فرزندان خود روبرو هستند. گفتگوهای فراوانی انجام می شود اما خبری از تعهد واقعی نیست!”
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
