مرز یک قانون و پیمان رسمی است که باید به آن احترام گذاشته شود، هر مشکل مرزی راه حل دارد بهانه جویی و نشانه گرفتن، راه منطقی حل قضایا نیست.
واقعیت این است که افغانستان وایران دو کشور همسایه اند، این دو کشور محکوم به زیستن در کنار هم اند، نمیتوان جغرافیای سیاسی آنها را جدا کرد، یکی را به یک محل ودیگری را به محل دیگر کوچ داد هرچه مشکلی که درروابط میان آنها به میان آید باید به سنت دیرینه تفاهم وسازش رو آورند و آن را حل کنند و زمینه را برای مداخله کشور های خارج از همسایگی و منطقه وفرامنطقه مساعد نکنند.
در حالی که در وجود تحول اخیر در سرحد افغانستان وایران، دیده شد که کشور های اند که قصد دارند به این آتش پکه زنند و راه مفاهمه و دیاگوک میان کابل و تهران را پیچیده کنند ودر نهایت آن را از هم بپاشند.
در اینجا هشیاری سیاسی است که حرف اول را میزند٬ هر دوملت باید هوشیار باشند و بپذیرند که توطئه استعمارگران ادامه دارد واگر این توطیه جایش را پیدا کند برای منطقه تباه کن خواهد بود،هر عمل سنجیده ناشده، منفی و مغایر با ارزش ها ومنافع دو کشور تبعات اسفبار داشته میتواند٬ لازم است که هر عمل و حرکت ما عقلانی باشد ومنافع دو طرف را ارج گذارد.
از دید مقام های امارت اسلامی افغانستان که مسایل میان افغانستان و ایران در حدی نیست که جنجالی بار آورد و تنش خلق کند این مشکلات می تواند از طریق گفتگو و تفاهم حل شود. امارت اسلامی با ایده تفاهم و دیالوگ نسبت به حل قضایا نگاه میکند، معقول ودور اندیش است.
