نتیجه حاکمیت یک‌ساله طالبان؛ افغانستان با سقوط بزرگ اقتصادی مواجه است

پس از تسلط طالبان بر افغانستان فقر، گرسنه‌گی و بیکاری به ‌شدت افزایش یافته است. درآمد سرانه شهروندان به‌شکل بی‌پیشینه‌ای کاهش یافته و مردم با خطر گرسنه‌گی حاد مواجه شده‌اند. برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) به‌تازه‌گی گفته است که افغانستان با «فروپاشی بزرگ اقتصادی» مواجه است و رشد اقتصادی ۱۰ ساله افغانستان در یک سال گذشته به نقطه صفر بازگشته است. پیش از این سازمان غذایی جهان (WFP) افغانستان را «جهنم روی زمین» توصیف کرده بود. گروه بین‌المللی بحران نیز تصریح کرده که فقر و گرسنه‌گی ناشی از تسخیر قدرت توسط طالبان می‌تواند انسان‌های بیشتری را در مقایسه با جنگ در دو دهه گذشته، از بین ببرد.

رشد اقتصادی در یک سال گذشته در حالی ۱۰ سال به عقب برگشته که در جریان یک‌ساله‌گی سلطه طالبان بر افغانستان، سرمایه‌گذاران، تاجران و بیشتر صاحبان کسب‌وکارهای کوچک و بزرگ به دلیل هراس از انتقام‌گیری و بازداشت از سوی طالبان، کشور را ترک کرده و سرمایه‌گذاری‌های‌شان را به حالت تعلیق در آورده‌اند یا هم به خارج از کشور انتقال داده‌اند. در گزارش برنامه توسعه‌ای سازمان ملل گفته شده است که هزینه خرید لوازم ضروری مورد نیاز برای جلوگیری از فقر غذایی ۳۵ درصد افزایش یافته و این امر خانواده‌های فقیر را مجبور می‌کند که بیشتر در بدهی‌ها فرو روند یا برای زنده ماندن دارایی‌های‌شان را بفروشند.

این گزارش تصویر مالی تیره‌ای از افغانستان ترسیم کرده، اما توضیح داده که این تصویر مالی به بیش از یک دهه قبل از ۲۴ اسد، ۱۴۰۰، بر می‌گردد. در این گزارش گفته شده که این کشور با کاهش تولید ناخالص داخلی مواجه بوده و از سال ۱۳۸۷ میلادی به این سو، به کمک‌های بین‌المللی برای حفظ اقتصاد خود که ۷۵ درصد را تشکیل می‌داد، متکی بوده است. بر بنیاد این گزارش، از مخارج مجموعی دولت پیشین نزدیک به ۴۰ درصد آن را تولید ناخالص داخلی تشکیل می‌داده که پس از تصرف قدرت توسط طالبان، کمک‌های خارجی نیز به حالت تعلیق در آمده است.

برنامه توسعه‌ای سازمان ملل متحد (UNDP)، پیش‌بینی کرده است که محدود کردن زنان از کار می‌تواند منجر به زیان اقتصادی تا یک میلیارد دالر امریکایی یا تا پنج درصد از تولید ناخالص داخلی افغانستان شود. کانی ویگناراجا، مدیر برنامه توسعه‌ای سازمان ملل متحد (UNDP) در آسیا و اقیانوسیه گفته است: «حقوق زنان و دختران برای آینده افغانستان حیاتی است. این کار با آموزش شروع می‌شود و با فرصت‌های برابر در مورد اشتغال و پرداخت، ادامه می‌یابد.»

یافته‌های برنامه توسعه‌ای سازمان ملل متحد (UNDP)، در جریان ۱۲ ماه سلطه طالبان بر کشور، نشان می‌دهد که بهای مواد غذایی مورد نیاز برای جلوگیری از فقر ۳۵ درصد افزایش یافته، از میان مشاغلی که زنان در وزارت‌خانه‌ها و نهادهای دولتی از دست داده‌اند، بیش از یک‌ هزار و ۴۰۰ مورد یا ۸۲ درصد در وزارت معارف به دنبال محدودیت‌های تحصیلی دختران بوده است.

بر بنیاد یافته‌های این نهاد، کاهش رشد اقتصادی در سال گذشته بین ۹ تا ۱۴ درصد بوده و امسال ۱۲ تا ۱۸ درصد با کاهش تولید ناخالص داخلی افزایش یافته است. بحران نقدینه‌گی شدید بر خدمات مالی تأثیر گذاشته و بخش مالی کوچک تقریباً سقوط کرده و بیشترین ضربه به وام‌گیرنده‌گان فقیر و زنان وارد شده است.برنامه توسعه‌ای سازمان ملل متحد در گزارش خود آورده است که نزدیک به ۲۰ میلیون تن از ماه اسد سال گذشته با سطوح بالا و بحرانی ناامنی غذایی مواجه هستند که تقریباً دو برابر میانگین سه ‌سال گذشته است. براساس این گزارش، کودکان زیر پنج سال با خطر جدی سوءتغذیه حاد، به ویژه در مناطق جنوب روبه‌رو هستند.

آذرخش حافظی، آگاه امور اقتصادی به این  باور است که برای رسیده‌گی به وضعیت جاری در کشور، در نبود یک بستر سیاسی مناسبی که دارای مشروعیت ملی و بین‌المللی باشد، نجات مردم از فاجعه اقتصادی و فقر مضاعف ممکن نیست. به گفته او، پیش‌شرط رشد اقتصادی، موجودیت اداره عادل، پاک، مخلص و توانا به اجرای بهینه امور در همه عرصه‌ها است که طرف تایید و پشتیبانی شهروندان کشور باشد و از جانب جامعه جهانی نیز به رسمیت شناخته شود و مورد اعتماد و احترام دولت‌ها و موسسه‌های بین‌المللی باشد.

این آگاه اقتصادی می‌گوید: «بیش از نیم بودجه عادی و توسعه‌ای را شرکای بین‌المللی تمویل می‌کردند و مزید بر آن برنامه‌های توسعه‌ای زیادی را مستقلانه، بیرون از چوکات دولت افغانستان، موسسات و نیروهای خارجی انجام می‌دادند که تمام این پول‌ها به بازار می‌آمد و سبب رونق تجارت و خدمات می‌گردید.»

(۸صبح)

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x