بهتر بود نه توییتر، نه فیس بوک یا نه رادیو/تلویزیون میداشتم.
بسیار دور در مناطق کوهستانی زندگی خانه میداشتم.
هیچ شغل و مسئولیتی نمی داشتم، نه کسی از من گِله میکرد و نه من از کسی گِله داشتم.
این گونه تصمیمات دشمنان ما را بیشتر می کند، فاصله گرفتن از مردم به جنگ ختم می شود، مردم همیشه بر دولت چیره می شوند.
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
