نپذیرفتن فرمایشات سبب شده که به رسمیت شناخته نشویم

سرپرست وزارت داخلۀ حکومت طالبان می‌گوید که نپذیرفتن فرمایشات جامعه جهانی از سوی طالبان سبب شده است که حکومت این گروه به رسمیت شناخته نشود.

سراج‌الدین حقانی روز سه شنبه چهارم جولای (۱۳ سرطان) در سخنرانی در جمعی از عالما دینی و بزرگان قومی در ولسوالی گردی سیری پکتیا گفت که افغان‌ها خود آزادی را به دست آورده اند و برای به دست آوردن آزادی، هیچ لطفی به کسی بدهکار نیستند.

حقانی در سخنانش که ویدیوی آن را مقامات طالبان در شبکه‌های اجتماعی نشر کرده اند، گفته است: “استقلال ما در اختیار کسانی دیگر بود، هر چند به رسمیت شناخته نشده ایم، اما فرمایشات آنها را قبول نکردیم، درخواست آنها را نپذیرفتیم”.

سرپرست وزارت امور داخلهٔ حکومت طالبان واضح نساخت که در ازای به رسمیت شناختن حکومت این گروه، جامعۀ جهانی چه تقاضا و خواست‌هایی دارد.

اما جامعه جهانی به صراحت اعلام کرده است تا زمانی که حکومت طالبان به حقوق بشر در افغانستان به ویژه حقوق زنان، دختران، اقلیت‌های مذهبی و قومی احترام نگذارد، روابط خود را با گروه‌های دهشت‌افگن قطع نکند و یک حکومت فراگیر شکل ندهد، این حکومت به رسمیت شناخته نخواهد شد.

ویدانت پتیل، یک سخنگوی وزارت امور خارجه ایالات متحده، در یک کنفرانس مطبوعاتی در واشنگتن به تاریخ ۲۱ جون گفت که رفتار طالبان با زنان و دختران افغان و عدم رعایت حقوق آنها، مانعی فراراه پذیرش و مشروعیت این گروه در سطح جهان است.

پتیل در پاسخ به سوال بخش افغانستان صدای امریکا افزود: “تا زمانی که آنها (طالبان) به یک نیمۀ جامعه خود (زنان) همانند نیمۀ دیگر جامعه (مردان) حقوق، مزایا و امکانات را فراهم نکنند، نه تنها آینده افغانستان را عقب می‌اندازد، بلکه فراراه تقاضای شان – درخواست پذیرش و مشروعیت بین‌المللی – نیز مانع ایجاد می‌کنند”.

طالبان پس از به دست آوردن مجدد قدرت در افغانستان در ماه اگست ۲۰۲۱، به طور مداوم محدودیت‌هایی را بر زنان و دختران اعمال کرده است.

نزدیک به دو سال از ممنوعیت آموزش دختران در مکاتب متوسط و لیسه در این کشور می‌گذرد و پس از دسمبر ۲۰۲۲ نیز دختران و زنان از تحصیل در دانشگاه‌ها محروم شدند.

علاوه بر این، حکومت طالبان زنان را از کار در دفاتر ملل متحد، سازمان‌های غیردولتی داخلی و خارجی و ادارات دولتی منع کرده است.

همچنان حکومت طالبان زنان را از رفتن به پارک‌ها، حمام‌ها و ورزشگاه‌ها منع کرده و علاوه بر درخواست حجاب در خارج از منزل، در سفرهای طولانی مدت نیز برای موجودیت محرم برای زنان شرط قرار داده است. این گروه به تازگی فرمان انسداد آرایشگاه‌های زنانه را در سرتاسر افغانستان داده است.

سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر این اقدامات حکومت طالبان را تبعیض جنسیتی سیستماتیک علیه زنان خوانده اند و از طالبان خواسته اند که تمام این محدودیت‌ها را بردارید.

معاون بخش سیاسی دفتر هیات معاونت ملل متحد در افغانستان گفته است که اگر محدودیت‌ها بر زنان همچنان ادامه یابد، روابط جامعۀ جهانی با حکومت طالبان بهبود نخواهد یافت.

مارکس پوتزل، در گفتگوی اختصاصی با رسانه ملل متحد (UN News) که روز سه شنبه چهارم جولای (۱۳ سرطان) نشر شد، گفت که افغانستان تنها کشوری در جهان است که به دختران اجازه نمی‌دهد بالاتر از صنف ششم به مکتب یا به دانشگاه بروند.

پوتزل افزود که این موضوع قابل بحث و ابزاری برای چانه‌زنی نیست، بنابرین باید این محدودیت برداشته شود، در غیر آن به گفتهٔ وی “سایه‌ای بر روابط افغانستان با جامعۀ جهانی وجود خواهد داشت“.

شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد نیز به تاریخ ۱۹ جون، با نشر گزارشی گفت که دختران و زنان در افغانستان با تبعیض گسترده و سیستماتیک مواجه اند.

در این گزارش شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، یکی از بارزترین نمونه‌های تبعیض سیستماتیک علیه زنان و دختران در افغانستان، صدور مستمر فرامین، دستورات، اعلامیه‌ها و دستورالعمل‌هایی خوانده شده است که تحرک زنان و دختران، نحوۀ پوشش، دسترسی به آزادی، آموزش، کار، صحت و عدالت را محدود می‌کند.

این گزارش می‌گوید که بین سپتمبر ۲۰۲۱ تا می ۲۰۲۳ بیش از ۵۰ حکم علیه زنان صادر شده است.

روزا اوتنبایووا، نماینده ویژه سرمنشی ملل متحد برای افغانستان، در نشست شورای امنیت این سازمان در مورد ارزیابی وضعیت افغانستان در ماه جون گفت که اگر طالبان بخواهند برای به رسمیت شناختن گام بردارند و سازمان‌های بین‌المللی نیز به افغانستان کمک موثر کنند، باید محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان و دختران برداشته شود.

به گفتۀ نماینده ویژۀ سرمنشی ملل متحد برای افغانستان، طالبان اگر این کار را نکنند، جامعه بین‌المللی حکومت آن گروه را به رسمیت نخواهد شناخت.

نزدیک به دو سال است که طالبان در افغانستان دوباره قدرت را به دست گرفته اند، اما حکومت این گروه را هیچ کشور یا سازمان بین‌المللی به رسمیت نشناخته است.

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x