نگرانی باشندگان پایتخت از افزایش بهای دارو

شماری از باشندگان پایتخت از بلند بودن بهای دارو در پایتخت نگران استند.

آنان می‌گویند که بهای بلند دارو سبب شده تا نتوانند دارو مورد نیاز شان را تهیه کنند.  

بشرمل، باشنده کابل، گفت: «داکتر‌ها هرنسخه نوشته می‌کنند ۵هزار ۶هزار وسع و توانایی ندارم که بخرم نسخه‌اش را.»

باشنده کابل، گفت: «دوا بلند شده قیمت‌ها بلند رفته توان خریداری‌اش را هم نداریم بعضی وقت نصف دوا را می‌گیریم زورما نمی‌رسد.»  

همزمان با این شماری از دارو فروشان در کشور می‌گویند که واردات اندک داروها از هند در کیفیت و بهای آن اثر گذاشته است.

پرویز صدیقی، دارو فروش، گفت: «از کشور هندوستان بسیار کم‌تر شده پرواز‌ها نیست بسیار اگر می‌آید هم به قیمت بسیار گزاف وارد افغانستان می‌شود که مشتری‌هم نمی‌تواند از این استفاده کند.»

تواب، یک دارو فروش دیگر، گفت: «قیمت‌اش یک پنجاه فیصد بالا رفته کیفیت‌اش هم کشور که این قسمی باشد کیفیت دواهم پایان می‌آید تجار می‌گوید که کیفیت‌اش را پایین کن که مردم دوا را ارزان بخرند.»

از سویی هم، رییس انجمن دارو فروشان می‌گوید که بهای دارو بیماری‌های قلبی، سرطانی و ویروسی تا پنجاه درصد افزایش یافته است، چون در وارد کردن این داروها به کشور محدودیت وجود دارد.»

جان آغا، رییس انجمن دوا فروشان، گفت: «ما این مشکل را داریم که از یک طرف تولید نمی‌توانیم مریض‌هم داریم و قوانین‌هم مشکلات خواهش ما این است که از مقامات امارت از مقامات صحت‌عامه کسانی‌ که مسوولین استند همین‌طور دواهای خورد و ریزه را برای کسانی که می‌آورند سهولت ایجاد کند.»

از سویی دیگر، سخنگوی اداره ملی دارو و غذا می‌گوید که آنان در وارد کردن داروها به کشور محدودیت ایجاد نکرده‌اند؛ اما از وارد کردن داروهای بی کیفیت به کشور جلوگیری شده است.

جاوید هژیر، سخنگوی اداره ملی دوا و غذا، گفت: «ادویه که در گذشته داخل مارکیت می‌شد کاملا ادویه ‍مجهول الهویه “هویت دارو مشخص نباشد” بود که نه هم از کیفیت ونه هم از مصونیت‌اش تضمینی وجود داشت حالا تمام سرحدات باز است روزانه اداره برای  متقاضیان پروفورم کافی ارایه می‌کنند.»

بر بنیاد گفته‌های اتاق تجارت و سرمایه‌گذاری، اکنون شمار زیاد از داروها از ترکیه و پاکستان به کشور وارد می‌شوند.

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x