چرا هند این بار به جای مخالفت با طالبان یکجا شده است؟

در دهه 1990، زمانی که طالبان برای اولین بار از جنوب و جنوب غربی کشور سر برآوردند و در مدت کوتاهی در بخشهای بزرگ افغانستان پراکنده شدند، کنترل اکثر ولایات را به دست گرفتند، در آن زمان ایران، تاجیکستان و برخی کشورهای دیگر از جمله هند از جناح ضد طالبانی حمایت می کردند. هند نه تنها علیه طالبان اظهاراتی داشت بلکه در واقع با مخالفان مسلح ضد طالبان همکاری مالی داشت.

این وضعیت تا زمانی بود که رژیم طالبان با مداخله نظامی غرب پایان یافت و نظام جمهوری به جای آن با حمایت غرب برقرار شد. هند نیز از ابتدا از آن نظام حمایت کرد، و یکی از حامیان اصلی نظام جمهوری افغانستان بود.

برخلاف گذشته، این بار هند در تلاش است تا روابط خود را با طالبان بهبود بخشد. پس از قدرت گیر مجدد طالبان، هند سفارت خود را در کابل افتتاح کرد و پس از آن، سفارت دهلی نو نیز تا حدی از دیپلمات‌های سابق افغانستان خالی شد و به گفته منابع نزدیک به طالبان، آن را در اختیار طالبان قرار می‌دهند.

مقام های وزارت امور خارجه طالبان نیز گفته اند که در چند روز آینده به آنها اطلاع خواهند داد که ممکن است این کار انجام شده باشد.

سوال مهم این است که چرا هند این بار به جای مخالفت، حاضر به همکاری با طالبان است؟ این سوال با توجه به وضعیت منطقه ای و اقتصاد و قدرت رو به رشد هند بسیار مهم است.

بیشتر اوقات پاکستان در درگیری های داخلی افغانستان شامل بوده است، در دوره آخر طالبان نه تنها تندروهای پاکستانی در داخل افغانستان حضور داشتند، بلکه استخبارات پاکستان نیز به راحتی به هر نقطه از کشور ما دسترسی داشتند. یکی از خاطره تلخ آن دوره برای هند این بود که تندروهای پاکستانی برای آزادی دوستان خود یک طیاره هندی را ربودند و سپس به افغانستان آوردند که در مقابل آن مسعود اظهر و دیگران آزاد شدند و طیاره از میدان قندهار دوباره به هند تحویل داده شد.

هند دید که برای حامیان خود چه خرج هایی که نکردند، همه آنها هدر رفتند، از سوی دیگر پاکستان دو بار روی طالبان و جهادی ها سرمایه گذاری کرد، بنابراین نتایج بسیار مثمرثمر بود. مقامات هندی باهوش هستند، یک اشتباه را دوبار تکرار نمی کنند، برای همین این بار به جای مخالفت با طالبان، به توافق و دوستی روی آورده اند، که در نتیجه طالبان هم چراغ سبز نشان داده و رابطه آنها با پاکستان روز به روز بدتر می شود.

ما بیش از هرکس دیگری از وضعیت کشور خود آگاه هستیم، واضح است که گروه دولت اسلامی خراسان (داعش) تلاش زیادی برای به چالش کشیدن قدرت طالبان انجام دادند، اما طالبان با همکاری حامیان غربی خود (ایالات متحده)، شاخه خراسان داعش را نگذاشتند تا سر بلند کند.

یک عامل مهم در این زمینه این است که در طی نزدیک به بیست سال، پاکستان با طالبان و جنگجویان القاعده همفکر آنها نیز تجارت کرده است.

صدها نفر را دستگیر کردند و سپس در ازای مبالع زیادی دالر به امریکایی ها تحویل دادند، ژنرال پرویز مشرف، رهبر نظامی پاکستان نیز در کتاب خود (در خط آتش) به این موضوع اعتراف کرده است.

مشکلات پاکستان با طالبان نیز آنها را به یافتن یک جایگزین تشویق کرده است. بهترین جایگزین پاکستان در منطقه نمی تواند هیچ کشور دیگری جز هند باشد.

دوستی طالبان با هند این بار به نظر من ممکن می شود، زیرا طالبان ابزارهایی برای تحت فشار قرار دادن پاکستان دارند. بلوچ های بلوچستان و تحریک طالبان پاکستان آن وسیله هایی هستند که پاکستان با آنها تحت فشار قرار میگیرد.

این گفته که پاکستان از طالبان حمایت می کند، بنابراین آنها باید همیشه تحت کنترل آنها باشند، تا حدودی درست است، اما نمی تواند همیشه درست باشد. انسان ربات نیست که هر زمان که بخواهید بتوان با آن بازی کرد.

هر انسانی افکار خودش را دارد، منافع خودش را دارد و عقیده خودش را دارد این بار پاکستان همان مارگیری است که مارش، خودش را گزیده است.

آنها هیچ ابزاری برای فشار بر طالبان ندارند. آمریکا، چین، روسیه و دیگر قدرت‌های بزرگ می‌توانند اگر گروهی مانند طالبان حرف آنها را نپذیرد، در مقابل از گروه دیگری حمایت کنند و طالبان یا گروهی دیگر را به خواسته‌هایشان برسانند، اما در حال حاضر پاکستان در این موقعیت نیست.

علاوه بر مشکلات داخلی فراوان، شتابزدگی اقتصادی آن به حدی شده است که اگر گامی قاطع و صادقانه برداشته نشود، امکان خروج پاکستان از این وضعیت اقتصادی وجود نخواهد داشت. بنابراین در این شرایط نمی توان بر طالبان فشار وارد کرد که قطعاً خواسته ها و گفتگوهای آنها را می پذیرند.

از سوی دیگر، هند در موقعیتی قرار دارد که طالبان می توانند با آن دوست شوند و این دوستی به این می ارزد تا کشوری مثل پاکستان، از آنها ناراحت شود.

( ۸ صبح / ۲۶ دسمبر ۲۰۲۳)

 

 

 

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
1 دیدگاه
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
trackback
8 ماه قبل

cialis cost

cialis cost

برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
1
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x