چرا کشورهای ثروتمند مسلمان به افغانستان بیشتر کمک نمی‌کنند؟

سازمان ملل متحد برای کاهش بحران بشری در افغانستان حدود ۱۰ ماه پیش از کشورهای کمک کننده درخواست کمک کرد، اما کمتر از نیمی از پول‌های درخواست شده تاکنون جمع آوری شده و کشورهای مسلمان در فهرست کمک‌کنندگان اصلی دیده نمی‌شوند.

توماس نیکلاسن، نمایندۀ ویژۀ اتحادیه اروپا برای افغانستان، پس از سفرش به آن کشور در اوایل ماه اکتوبر در یک تویت هشدار داد: “افغانستان با زمستان دشواری روبروست. من از چین، روسیه و سازمان همکاری‌های اسلامی می‌خواهم که با الهام از بریتانیا، ایالات متحده، اتحادیه اروپا و دیگران، کمک‌های بشردوستانه را به گونهٔ چشمگیر بیشتر کنند.”

افغانستان برای چندین دهه یکی از فقیرترین کشورهای جهان بوده، اما بحران اقتصادی پس از آن افزایش یافت که حکومت تحت حمایت ایالات متحده در اگست ۲۰۲۱ فروپاشید و رژیم بالفعل طالبان با تحریم‌های اقتصادی فلج کننده بین المللی مواجه شد. به گفته سازمان ملل متحد، اکنون تقریباً همه افغان‌ها زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

عربستان سعودی هفتهٔ گذشته اعلام کرد که۴۰۰ میلیون دالر کمک بشردوستانه به اوکراین فراهم می‌کند، اما این کشور نفت خیز مسلمان در سال جاری تنها ۱۱ میلیون دالر کمک بشردوستانه به افغانستان تعهد کرده است. سایر کشورهای نسبتاً ثروتمند مسلمان مانند امارات متحدهٔ عرب، قطر و ترکیه نیز یا در فهرست کمک‌های بشردوستانه به افغانستان وجود ندارند و یا هم کمک اندکی کرده اند.

امارات متحده عرب در سال جاری بیش از ۳۰۹ میلیون دالر کمک بشردوستانه به ۲۳ کشور فراهم کرده که ۱۷۱ میلیون دالر آن به ایتوپیا و تنها ۱.۹ میلیون دالر آن به افغانستان اختصاص یافته است. قطر که یکی از بالاترین عاید سرانه تولید ناخالص داخلی در جهان را دارد، کمتر از یک میلیون دالر در سال ۲۰۲۲ به درخواست بشردوستانه جهانی سازمان ملل متحد اعطا کرده که حدود ۵۰۰ هزار دالر آن برای کامرون بوده است.

وزرای خارجهٔ کشورهای عضو سازمان همکاری‌های اسلامی در دسمبر ۲۰۲۱ در اسلام آباد، پایتخت پاکستان، موافقت کردند که برای پاسخگویی به بحران بشری در افغانستان، صندوق امانت بشردوستانۀ افغانستان را در بانک توسعه اسلامی (ISDB) ایجاد کنند. در ماه اگست این بانک اعلام کرد که ۵۲۵ هزار دالر به فدراسیون بین المللی صلیب سرخ و جمعیت هلال احمر داده تا در راستای فعالیت‌های بشردوستانه فوری در افغانستان هزینه شود.

درخواست کمک بشردوستانه به افغانستان ۵۵ درصد با کمبود بودجه مواجه است که در آن فقدان کمک‌های عمده اهداکنندگان مسلمان قابل توجه است. دیلافر گفت: “از نظر جیوپولیتیکی، عربستان سعودی از ۱۱ سپتمبر [۲۰۰۱ ]روابط خود را با طالبان قطع کرده و آنها را به بدنام کردن اسلام و پناه دادن به تروریست‌ها متهم کرده است… بنابراین نگرانی‌هایی در مورد نقض تحریم‌های سازمان ملل، تحریم‌های ایالات متحده و قوانین ایالات متحده وجود دارد.”

افزون بر آن، انتقاداتی از سیستم ارایه کمک‌های بشردوستانه به رهبری سازمان ملل نیز وجود دارد. به گفتهٔ منتقدان، ملل متحد در طبقه‌بندی فوری‌ترین نیازها که بودجه بیشتری باید به آنها اختصاص داده شود، ناکام بوده است. الکس دی‌وال، مدیر اجرایی بنیاد صلح جهانی در پوهنتون تفتس، به صدای امریکا گفت: “ما سیستمی داریم که تا حدودی شبیه این است که گداها بیرون دروازهٔ مسجد صف بسته اند و نمازگزاران داخل می‌شوند و می توانند انتخاب کنند که به کدام گدا سکه بدهند و فکر می‌کنند که یک گدا از دیگران شایسته تر است.”

آقای دی‌وال گفت که سیستم سازمان ملل به طور سنتی عمدتاً توسط کمک کنندگان غربی تامین می‌شود،‌در حالی که کمک کنندگان مسلمان به طور انتخابی عمل کرده اند. او گفت: “این کاملاً یک معامله‌ای است که به خواهش اهداکننده بستگی دارد.”

این تصور وجود دارد که سازمان ملل و سازمان‌های غیرحکومتی بین‌المللی بیشتر به بقای خود علاقه‌مند استند تا کمک به دیگران. جمعیت مسلمانان در جهان به ۱.۸ میلیارد نفر می‌رسد و افغانستان تنها کشور نیازمند کمک‌های بشردوستانه نیست، بلکه از یمن گرفته تا سوریه و سومالیا، بسیاری از کشورهای با اکثریت مسلمان با آفت‌های طبیعی و یا ساختهٔ دست انسان مواجه استند که نیازمند پاسخ‌های فوری بشردوستانه می‌باشند.

برای تقریباً دو دهه، فعالیت های انکشافی و بشردوستانه در افغانستان عمدتاً توسط ایالات متحده و کشورهای اروپایی تامین مالی می‌شد، کمک‌های که پس از مسلط شدن مجدد طالبان، کاهش قابل ملاحظه یافت.

(صدای آمریکا)

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x