گردهمایی اعتراضی زنان در پایتخت برای دسترسی به آموزش و کار

شماری از بانوان در کابل در اعتراض به محرومیت زنان و دختران از آموزش و کار، گردهمایی کردند.

اعتراض کنند‌گان با تاکید بر اینکه محروم شدن زنان و دختران از کار و آموزش دامنه فقر را گسترش داده‌است، از امارت اسلامی می‌خواهند که زمینه کار را برای بانوان فراهم کند و به دختران نیز اجازه فراگیری آموزش دهد.

مرغلری، که در بخش جنسیت در وزارت امور داخله کار می‌کرد، می‌گوید که اکنون از مشکلات اقتصادی رنج می‌برد.

مرغلری، کارمند پیشین وزارت امور داخله، گفت: «از سازمان ملل و جامعه جهانی خواست ما این است که لطفن به زنان افغانستان توجه کنند زن را از بحران نقض حقوق شان نجات بدهند.»

شکریه، اعتراض کننده، گفت: «همین اسناد که در دست دارند، بی فایده است چون همه در خانه است و نمی‌توانند وظیفه بگیرند.»

آرزو، اعتراض کننده، چنین می‌گوید: «اگر به خواست ما توجه صورت نگیرد ما به مبارزه ما ادامه می‌دهیم.»

عبداللطیف نظری، معین وزارت اقتصاد، می‌گوید که این وزارت می‌کوشد تا برای بانوان فرصت‌های کاری ایجاد کند.

آقای نظری گفت: «نیروهای متخصص و نخبه در توسعه، ترقی و پیشرفت کشور نقش مهم ایفا می‌کنند و در این راستا سیاست ما حمایت از بانوان تجارت‌پیشه و متخصص می‌باشد.»

عبدالجمیل شیرانی، آگاه مسایل سیاسی، می‌گوید: «وظیفه و مسوولیت حکومت همین است که مشکلات همه به شمول زنان و مردان را چه مشکلات اقتصادی است سیاسی است و یا اجتماعی است، برآورده کند.»

بیش از چهارده ماه می‌شود که بسیاری از بانوان کارهای شان را در نهادهای دولتی از دست داده‌اند و دختران دانش‌آموز نیز از رفتن به مکتب‌های متوسط و لیسه  محروم استند.

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x