مایکل کوگلمن در مقالهٔ اخیر خود با نگاهی واقع بینانه به روابط مثلثی ایالات متحده، پاکستان و هند، پرده از یکی از واقعیت های کلیدی دیپلماسی امنیتی در جنوب آسیا بر می دارد: هرچند آمریکا تلاش می کند همکاری های استراتژیک خود را با هند گسترش دهد، اما همچنان برای پیگیری اهداف ضد تروریستی اش به همکاری با پاکستان نیازمند است. این وضعیت یک موازنه ی دشوار را در سیاست خارجی آمریکا رقم زده است.
کوگلمن به روشنی توضیح می دهد که بخش قابل توجهی از گروه های جهادی که واشنگتن به دنبال مهار یا حذف آنهاست، در پاکستان حضور دارند یا از حمایت مستقیم یا غیرمستقیم ساختارهای امنیتی این کشور برخوردارند. هرچند روابط آمریکا و پاکستان به دلیل اختلاف دیدگاه ها در خصوص ماهیت این گروه ها بارها دچار تنش شده، اما ایالات متحده به اطلاعات میدانی و ظرفیت های عملیاتی پاکستان برای مقابله با تهدیدات فرامرزی نیازمند است. این وابستگی، نوعی «شراکت اجتناب ناپذیر» را شکل داده که به رغم بی اعتمادی عمیق دوطرف، همچنان پابرجاست.
یکی از نکات ظریفی که کوگلمن مطرح می کند، این است که آمریکا از یک سو، هند را به عنوان شریکی کلیدی برای مهار چین و تقویت نظم بین المللی آزاد و باز در آسیا تلقی می کند، و از سوی دیگر، برای اهداف امنیتی کوتاه مدت خود همچنان به پاکستان متکی است. این رویکرد دوگانه موجب شده که دهلی نو نسبت به نیت و ثبات تعهدات واشنگتن تردید داشته باشد. هند به خوبی می داند که حضور گروه هایی چون لشکر طیبه … در پاکستان نه تنها تهدیدی علیه امنیت منطقه، بلکه مانعی برای گسترش همکاری های عمیق تر هند و آمریکا محسوب می شود.
تحلیل کوگلمن در نهایت به این جمع بندی می رسد که آمریکا برای کاهش هزینه های این وابستگی، باید سیاست های مشروط و دقیق تری در قبال پاکستان اتخاذ کند. اعمال فشار برای قطع حمایت اسلام آباد از گروه های جهادی، متوقف کردن کمک های بی قید و شرط نظامی، و در عین حال گسترش همکاری های سیاسی و اقتصادی با هند، از جمله اقداماتی هستند که می توانند به تدریج کفه ی موازنه را به سود هند و علیه بازی دوگانه ی پاکستان تغییر دهند.
در مجموع، مقالهٔ کوگلمن یادآوری می کند که روابط آمریکا با پاکستان به رغم همهٔ تغییرات در سیاست جهانی، هنوز مبتنی بر ملاحظات عملیاتی و واقع گرایانه است. در کوتاه مدت، همکاری امنیتی با پاکستان ممکن است اجتناب ناپذیر باشد، اما در بلندمدت، تداوم این رویکرد بدون اعمال تغییرات جدی، می تواند تلاش های آمریکا برای تثبیت نظم جدید منطقه ای با محوریت هند را با شکست مواجه کند. به بیان دیگر، واشنگتن اگر خواهان یک جنوب آسیای پایدار و کمتر مستعد افراط گرایی است، باید شجاعت بازنگری اساسی در روابط خود با پاکستان را داشته باشد.
مطلبی از تایمز آو ایندیا
با نویسندگی مایکل کوگلمن تحلیلگر مسائل جنوب آسیا از موسسه تحقیقاتی وودرو ویلسون امریکا
