افغانستان تحت بدترین بحران انسانی به سر می برد. حدود 24/4 میلیون افغان یا گرسنه هستند یا نیاز جدی به حمایت بشردوستانه دارند. سیستم صحت و درمان اسفناک است، قیمت کالاهای اساسی سر به فلک کشیده و مشاغل در حال از بین رفتن هستند. علاوه بر این، دولت از فقر آسیب دیده است!
طالبان به دنبال به رسمیت شناخته شدن و کمک بین المللی برای کاهش سریع تعدادی از این چالش ها هستند. اما هنوز هیچ حرکت شفاف یا معتبری از سوی طالبان وجود ندارد!
علیرغم هشدارهای متعدد غرب، دانش آموزان دختر از مکاتب دور نگه داشته شده اند، مردم مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار می گیرند، حقوق بشر و حقوق اساسی شهروندان رعایت نمی شود و مردم در وحشت زندگی می کنند! در نتیجه، غرب و حتی همسایگان جنوب آسیایی افغانستان تمایلی به تعامل با طالبان ندارند!
برآورد سازمان ملل نشان می دهد که بحران در افغانستان حداقل به 200 میلیون دالر در ماه برای جلوگیری از فاجعه نیاز دارد. توزیع عادلانه و بدون تبعیض کمک ها نیز یکی از نگرانی های اصلی است. طالبان متهم هستند که غذا و دارو را فقط بین حامیان خود توزیع می کنند!
کشورهایی چون ایران، پاکستان، فرانسه، قطر، هند، جرمنی و ترکیه و کشورهای آسیای مرکزی در طی این مدت کمک هایی را به افغانستان ارائه کرده اند!
اما در حال حاضر روند اهدای مستقیم کمک ها بسیار پیچیده است. حدود نیمی از اعضای کابینه دولت طالبان در فهرست تحریم های سازمان ملل قرار دارند. تروریست‌های تعیین‌شده از سوی ایالات متحده مسئولیت های وزارتخانه‌های افغانستان را بر عهده دارند!
تا زمانی که تحریم ها برداشته نشود، برای چندین کشور امکان حمایت مالی از رژیم افراطی طالبان در افغانستان وجود ندارد. اما کمک ضروری است و باید در اولویت قرار گیرد!
انتقال کمک ها به افغانستان از طریق مسیرهای زمینی پاکستان، ایران، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان و قزاقستان راحت ترین و از نظر اقتصادی کارآمدترین راه است!
بازیگران منطقه باید اطمینان دهند که این کمک ها به نیازمندترین افراد می رسد. دوستان طالبان به جای حمایت از آنها، باید اطمینان حاصل کنند که طالبان مردم خود را به شیوه‌ای بدون تبعیض تغذیه می‌کنند!
(خامه پرس)
۲۰۲۲/۲۹/۰۱
