نشریه هیواد دیلی در مطلب اخیر خود چنین نوشته است: در افغانستان، اثرات طولانی‌مدت دهه‌ها جنگ و بحران همچنان در تمام ابعاد جامعه احساس می‌شود. فقر، مهاجرت و بی‌سوادی از جمله چالش‌هایی هستند که مردم افغانستان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. حل این مشکلات نیازمند برنامه‌ریزی‌های عمیق و درازمدت است. خوشبختانه، اکنون که افغانستان تحت حاکمیت امارت اسلامی قرار دارد، تغییرات مثبتی در زمینه‌های تعلیم، اقتصاد و بازسازی دیده شده است؛ اما همچنان در زمینه آموزش کودکان به تلاش‌های بیشتری نیاز است، چراکه آینده کشور به تربیت و پرورش همین کودکان وابسته است.
آموزش، نیروی محرکه‌ای است که یک جامعه را از فقر و بحران به سوی پیشرفت سوق می‌دهد. افغانستان، با داشتن جمعیت جوان، از این جهت ظرفیت بزرگی دارد، اما بخش عمده‌ای از این نسل جوان همچنان از امکانات آموزشی محروم است. نبود مکاتب و امکانات آموزشی در مناطق روستایی، کمبود مواد درسی و عدم وجود معلمان حرفه‌ای، موانع بزرگی بر سر راه آموزش باکیفیت در این کشور هستند.
آموزش کودکان، اساس آینده کشور را شکل می‌دهد. یک ملت زمانی می‌تواند پیشرفت کند که آموزش را برای کودکان خود در اولویت قرار دهد. کودکان نه‌تنها به‌عنوان افرادی مستقل، بلکه به‌عنوان واحدهای اساسی تشکیل‌دهنده جامعه نقش کلیدی دارند. اگر آن‌ها از نظر علمی و اخلاقی آموزش نبینند، جامعه همچنان گرفتار فقر، خشونت و بی‌ثباتی خواهد ماند.
در دوره حاکمیت امارت اسلامی، اقداماتی نظیر ساخت مکاتب، اصلاح نظام آموزشی و تربیت معلمان متخصص قابل تقدیر است؛ اما هنوز راه درازی در پیش است. افزایش بودجه در بخش آموزش، گسترش همکاری با سازمان‌های بین‌المللی کمک‌رسان و برگزاری کمپین‌های آموزشی، گام‌های اساسی در این مسیر هستند.
اگر افغانستان می‌خواهد از وضعیت بحرانی کنونی عبور کرده و به یک کشور پیشرفته تبدیل شود، باید آموزش را در اولویت نخست خود قرار دهد. سرمایه‌گذاری بر آموزش کودکان نه‌تنها راه‌حل مشکلات فعلی است، بلکه تضمینی برای آینده‌ای روشن است که جامعه را به سوی صلح، ثبات و توسعه هدایت خواهد کرد. امارت اسلامی باید برای تحقق این هدف بزرگ تمام تلاش و منابع خود را به کار گیرد و برای ساختن آینده‌ای روشن‌تر برای کودکان افغان، گام‌های مؤثری بردارد.
