پس از پنجمین نشست ویانا و برگزاری کنفرانس امنیتی هرات، شکاف‌های موجود میان گروه‌های مخالف مقیم خارج از کشور بیشتر شده است. این اختلافات و تنش‌های شدید که پیش از این تلاش می‌شد پنهان نگه داشته شوند، اکنون رسانه‌ای شده‌اند. مخالفان به شدت از یکدیگر انتقاد می‌کنند و یکدیگر را به دنبال کردن اهداف شوم متهم می‌سازند.
در همین راستا، عطا محمد نور، عضو رهبری شورای عالی مقاومت، در مصاحبه‌ای با یک رسانه، از کسانی که در خارج از کشور به سر می‌برند اما مردم افغانستان را به جنگ و مخالفت تشویق می‌کنند، انتقاد تند کرده است. او با لحن تند، سیاستمدارانی را به چالش کشیده که خود با فرزندانشان در آرامش زندگی می‌کنند اما دیگران را به جنگ ترغیب می‌نمایند. وی گفته است که اگر این جنگ واقعاً برای آنان خوشایند است، خودشان و فرزندانشان باید در آن شرکت کنند. در مقابل، یونس قانونی، عضو دیگر رهبری این شورا، بر ادامه جنگ تأکید کرده و وعده داده که آنان در سال جاری دستاوردهای بزرگی خواهند داشت.
اختلافات، کشمکش‌ها و شکاف‌های موجود میان گروه‌های مخالف مقیم خارج، موضوع تازه‌ای نیست. از همان ابتدای فعالیت شان، این تنش ها وجود داشته و در مواردی آن ها را به بحران کشانده است. همین اختلافات باعث افزایش تعداد جبهه ها و گروه‌های مختلف شده است. تلاش می‌شد این مشکلات از دید مردم و رسانه ها پنهان بماند، اما اکنون به مرحله‌ای رسیده اند که دیگر امکان پنهان کردن شان وجود ندارد.
علت اصلی این اختلافات این است که این گروه ها تلاش دارند جنگ را به افغانستان بیاورند. هر کدام در پی آن است که از دیگری عقب نماند و حامیان مالی و تسلیحاتی بیشتری برای ادامه خونریزی در افغانستان پیدا کند. عامل دیگر، فساد مالی و اخلاقی گسترده در میان این گروه‌ها است. هر کدام می خواهد کمک‌های مالی حامیان را به جیب شخصی خود بزند و زندگی راحت تری برای خود و خانواده‌اش فراهم کند.
یکی دیگر از دلایل این اختلافات، وعده‌هایی است که این گروه‌ها به سازمان های استخباراتی، شبکه‌های جنایی، مافیاهای جهانی، قاچاقچیان و شرکت‌های فروش اسلحه داده بودند. آنان ادعا کرده بودند که در افغانستان میلیون‌ها حامی دارند و اگر امکانات فراهم شود، به سرعت جنگ را آغاز خواهند کرد و منافع حامیان را تأمین خواهند نمود. اما اکنون که این وعده ها محقق نشده‌اند، چهره واقعی شان برای حامیان آشکار شده و در حال از دست دادن حمایت‌های خارجی هستند.
این وضعیت آن‌ها را به آشفتگی و بحران کشانده است. هدف، دوست، دشمن، قوم، قبیله، وطن و ارزش‌ها برای شان گم شده و حتی خودشان را نیز گم کرده‌اند. زندگی سرشار از پریشانی، دربدری و مصیبت که برای مردم افغانستان طراحی کرده بودند، اکنون دام خودشان شده است. نه می‌توانند خود را از این دام برهانند و نه می توانند آن را بشکنند.
این آغاز لحظات و بازی معکوس است. اگر آنان موفق می شدند دوباره در افغانستان قدرت بگیرند، مانند جنگ های داخلی گذشته به جان هم می افتادند و خون مردم بی‌گناه را می ریختند. اما مردم با هوشیاری و بیداری، از همان ابتدا آنان را طرد کردند، کنارشان نایستادند و اجازه تجارت و معامله بالای وطن و ارزش ها را ندادند. با این تصمیم معقول و خردمندانه، مردم خود را از بدبختی ابدی نجات دادند.
مطلبی از نشریه هندوکش غږ
