از زمان ظهور امارت اسلامی، فریاد فقر، بیکاری و شرایط بد اقتصادی در افغانستان شدت گرفته است. به شکل ارادی و غیر ارادی در رسانه ها هیاهوی سرخوردگی و ناامیدی آغاز شده و تلاش میشود تا دولت تازه را مسئول این فاجعه بیان کنند.
در جامعه‌ای که ده‌ها سال جنگ و خونریزی را تحمل کرده است، اعضای آن از نظر جسمی و روحی فلج شده و نیازمند درمان هستند، پروپاگاندای غلط نه تنها سودی ندارد بلکه ذهن مردم را بیش از پیش آشفته و پریشان میکند.
مشکلات و معضلات جامعه نه با تبلیغات مغرضانه و نه با بی توجهی به واقعیات، بلکه با شناسایی صریح و اقدام تخصصی حل می شود، اما در بیست سال گذشته مسئولین به مسئولیت خود عمل نکرده و گام های لازم را برای رفع مشکلاتبرنداشته اند.
فقر، بیکاری، بیماری و فقر در افغانستان سابقه طولانی دارد و میراث رژیم های مستبد، ظالم و خیانتکار است، کسانی که از قدرت سیاسی سوء استفاده کرده و منافع ملی را فدای منافع شخصی کرده است.
افغان‌ها از نظر منابع طبیعی (معدن، رودخانه‌های فراوان و آب شیرین، منابع انرژی آفتابی و بادی) غنی هستند، اما به دلیل رژیم‌های فاسد و خودکامه به فقیرترین و نیازمندترین مردم جهان تبدیل شده‌اند.
برای از بین بردن فقر و بیکاری و ساختن جامعه ای مرفه سه چیز لازم است. ۱-قدرت و مدیریت سیاسی سالم و بدون فساد ۲-منابع طبیعی ۳- نیروی انسانی
کشورهای که با وجود داشتن منابع طبیعی و منابع انسانی فراوان، اما قدرت سیاسی آنها فاسد، تنبل، خودخواه است و به جای امکانات و منافع مردم و مردم و کشور، برای منافع شخصی و سازمانی خود کار می کنند. به رفاه و سعادت اهمیتی ندهند، مسلماً مردمشان نیازمند، بی مصرف و بی بضاعت خواهند بود.
یکی از این کشورها میهن ما افغانستان است که به دلیل حاکمیت حاکمان مستبد و فاسد در آتش فقر مادی و معنوی می سوزد. ما هم منابع طبیعی و هم نیروی انسانی برای توسعه و فقرزدایی داریم، اما هرگز قدرت سیاسی سالمی نداشتیم.
از این رو علت اصلی همه بدبختی های کنونی مردم افغانستان نبود اقتدار، اداره و مدیریت سیاسی در کشور و نبود افراد سالم، مسئولیت پذیر، مومن و متعهد به باورها و ارزش های دینی، ملی و انسانی در دولت قبلی است. ما باید مرفه ترین کشور دنیا باشیم که متاسفانه در حال حاضر فقیرترین، عقب مانده ترین و بدبخت ترین کشور دنیاست.
اما با ظهور امارت اسلامی، امیدها و آرزوهای ملت ما شکوفا می شود و علاوه بر منابع طبیعی و انسانی، به فضل الهی، به جای قدرت سیاسی ظالم، فاسد، مستبد و خودخواه، چنین نظام سیاسی متعهد برقرار است. منبع قدرت نه استعمارگران خارجی هستند و نه فتنه گران و مستبدان داخلی.
پس انشاءالله فقر و بیکاری ریشه کن خواهد شد و افغانستان به عنوان یک کشور خودکفا و مرفه جای خود را در نقشه جهان پیدا خواهد کرد. زیرا ما هنوز منابع طبیعی، نیروی انسانی مستعد و یک اداره سیاسی سالم وفادار به مردم را داریم.
(نن تکی آسیا)
۲۰۲۲/۲۸/۰۱
