جنگ در افغانستان به پایان رسید، اما به جای اتصال آسیا به جهان، افغانستان که در قلب این قاره قرار دارد، اکنون منزوی شده است. یک سال پس از بازگشت طالبان به قدرت، مردم آن بدون پول، شغل و غذا هستند!
کشوری که طی پنج دهه اخیر شاهد تحولات سیاسی زیادی بوده است، در وضعیت وخیم‌تری از همیشه قرار دارد. طی سال ها، میلیاردها دالر کمک خارجی به کشور سرازیر شد، اما هیچ توسعه و پیشرفتی در کشور حاصل نشد!
دولت‌ها آمده‌اند و رفته‌اند، رژیم‌ها تغییر کرده‌اند، و زندگی بسیاری از جمعیت افغانستان ثابت مانده است. مردم افغانستان در چرخه‌های بقای اولیه با دسترسی کم یا بدون دسترسی به خدمات عمومی حیاتی برای ارتقای شرایط انسانی و اقتصادی گیر کرده‌اند!
البته دستاوردهایی نیز به‌ویژه در زمینه‌های خدمات عمومی، آموزش، رشد اقتصادی و مهم‌تر از همه، مشارکت زنان در همه بخش‌ها به دست آمده است. اما بسیاری از این پیشرفت ها اکنون در معرض تهدید هستند و باید از آنها محافظت شود!
هر چند که طالبان سیاست‌هایی را معرفی کرده اند که باعث ایجاد رعب و وحشت می‌شود و در وضعیت فعلی قابل سرزنش هستند، مقامات قبلی و جامعه بین‌المللی نیز مسئولیت بحران‌های متعددی را که افغانستان با آن مواجه است بر عهده دارند!
وضعیت نباید اینگونه ادامه پیدا کند. هر یک از افغان ها مستحق دسترسی به خدمات اولیه و فرصتی برای ساختن زندگی بر اساس شرایط خود هستند!
