ضمن احترام به شخصیت و موقعیت شما، به شما اطمینان می دهیم که شما را دشمن نمی دانیم، بدیل برای شما نمی بینیم و با تضعیف حکومت مخالفیم. ما نقاط قوت و جنبه های مثبت تان را تحسین می کنیم، اما ضعف های شمت منجر به ایجاد بلایای بزرگ و زیان می شود.
واکنش ما به برخی از اعمال شما نه به خاطر دشمنی با شما، بلکه به دلیل عشق به کشور است. هوشیار باشید که هر اقدام و هر رفتار امروز شما می تواند سرآغاز خیر افغانستان و یا خدای ناکرده نابودی و ویرانی کشور باشد.
به جای مسائل جزئی، روی اصول تمرکز کنید. آیا اجرای سنت روستای خود در شهرها ضروری است؟ فرصت های بزرگ و چالش های خطرناکی در پیش است. حساسیت زمان را در نظر بگیرید. از هنر استفاده از فرصت ها و تبدیل چالش ها به فرصت استفاده کنید.
برای استقرار کشور و اجرای نظام اسلامی فرصت های بهتری نسبت به گذشته فراهم شده است، اما متأسفانه تجربه دو سال گذشته نشان می دهد که دائما فرصت ها از دست می رود. تغییر در نگرش و رفتار نیاز زمان و اقتضای شرایط است. از قرن‌های پیش بدین سو، علمای دینی در افغانستان، دیگر افغان‌ها را نه رعیت، بلکه شنوندگان خطبه‌ها می‌دیدند و مردم نیز علمای دین را نه به عنوان حاکم، بلکه به عنوان افراد مقدسی چون امام جماعت مسجد و خطیب بر منبر نشسته می شناختند، اما اکنون مناصب، آدرس و حقوق هر دو طرف متفاوت است.
علما حاکمند و مردم رعیت. هر دو طرف باید رفتار خود را نسبت به انتظارات، قضاوت ها و مسئولیت های خود در قبال یکدیگر تغییر دهند. علمای افغان اکنون مسئولیت سنگین حفظ مرزهای جغرافیایی یک کشور، مدیریت صحیح، آسایش، امنیت، صحت، تعلیم و فرصت های شغلی یک ملت را بر عهده دارند.
حکومت معاصر مبتنی بر کلمات تند، زبان دستوری و استبداد نیست، بلکه نیازمند بینش گسترده، تدبیر و خرد سیاسی است. ایمان، نبوغ سیاسی و مدیریت خوب ضروری است. ما در شرایط بسیار بد و ناراحت کننده ای قرار داریم. مردم گشنه، انزوای سیاسی، فقر و محرومیت از حقوق، نقاط ضعف ملت ماست. اقدام دردناک بستن دروازه مکاتب و دانشگاه ها و برخی محدودیت های دیگر بر فرزندان این ملت فقیر و مظلوم عواقب بد و خطرناکی دارد.
آیا تا به حال تصور کرده اید که قانون اساسی برابر با استانداردها، نظام مبتنی بر مبانی اسلامی و مشارکت ملی، به دلیل نبود سیاست های جامع و متوازن داخلی و خارجی، سرمایه گذاران رغبتی به سرمایه گذاری ندارند، مردم نگران هستند، جامعه جهانی به توانمندی های ما اعتقادی ندارد.
مشکلات داخلی و خارجی روز به روز قوی تر می شود و مهمتر از همه این است که بیگانه ها از افغانستان در سطح بین المللی تصویری ارائه می دهد که; افغانستان تهدیدی برای تمام جهان ایجاد کرده است، و رهبران مان را کاملا غیر استاندارد و نادان معرفی میکنند.
برای منافع خود بار دیگر در افغانستان ایجاد فضای تقابل و درگیری بین المللی می کنند. این چیزی است که مطمئناً عواقب ناخوش آیندی برای ما خواهد داشت.
افغان ها و افغانستان به دلیل سیاست های خودخواهانه رهبران فعلی و عدم تعادل در حوادث با یک فاجعه جدی روبرو هستند و این ملت محکوم به شکست بهای بسیار زیادی برای عمل نکردن به وعده های حاکمان خود می پردازد.
متأسفانه بر اساس ضعف های کنونی نظام اسلامی، واکنش های منفی از سوی این ملت و نسل آینده صورت خواهد گرفت. به یقین می توانم بگویم که پس از تسلط امارت اسلامی بر افغانستان، احترام و عزت علمای دین و اعتماد عمومی آسیب جدی دید.
امیدواریم با مردم و جامعه جهانی این کشور را از جنگ خارج کنید. شرایط بحرانی کنونی ما را با شکست در جنگی متفاوت با امریکا و نمایش پیروزی بزرگ امریکا روبرو می کند. هر چند کینه، دشمنی و ترس غرب از نظام واقعی اسلامی، با نگاه به گذشته درخشان مسلمانان در عرصه علم و تکنالوژی، سابقه تاریخی دارد، اما اکنون مسلمانان در علم و تکنالوژی پشت سر مانده اند.
به دلیل سیاست های استبدادی. و اختلافات شخصی، فاقد عزت و احترام قبلی است. اگرچه انزوای کنونی افغانستان توسط جامعه جهانی، تحریم ها و استراتژی فعلی فشار بر طالبان ناکام به نظر می رسد، اما به عنوان یک کشور نیازمند، بهتر است به جای توصیه به سایر کشورها برای تعدیل سیاست هایشان، چارچوبی متوازن برای سیاست‌های خود ایجاد کرده و بر اصلاح و تغییر کاستی‌های خود مانند فقدان قانون اساسی و مشروعیت، زیر پا گذاشتن تعهدات نسبت به مردم و جهان متوجه شویم.
مردم دنیا از جنگ متنفرند و خشونت را مانع پیشرفت خود می دانند، اما جنگ به شکل های دیگر و در عرصه های دیگر ادامه دارد. جنگ های کنونی با فیر باروت، فیر طیاره و آتش زدن تانک ها جریان ندارد، بلکه با تقویت اقتصاد، کسب دانش، علم و تکنالوژی و اقدامات استخباراتی به دست می آید.
متأسفانه ما به دلیل عقب ماندگی خود در عرصه جنگ مدرن و رقابت مدرن شکست خورده ایم و استقلال ما از بین رفته، سطح تحصیلات ما پایین آمده و ما برای رقابت با دنیا از نظر تکنالوژی عقب مانده ایم. اکنون فاصله ما با علم و تکنالوژی آنقدر زیاد شده که تحصیل ۵۰ درصد جمعیت کشور را ممنوع کرده ایم و نمودار کار ما شکل بیکاری را انتخاب کرده است.
ما علم واجب را مباح میدانیم، خروج نیروهای متخصص و دانشگاهی از کشور بحران ایجاد کرده، راه کاریابی سخت شده، شرایط نامناسبی برای اشتغال ایجاد شده است و می توانم با یقین بگویم بعد از چند سال شاهد یک فاجعه ملی خواهیم بود.
به طور خلاصه، اگر ما فقط به بررسی همه جانبه ممنوعیت بد و غیرقانونی تعلیم و تربیت دولت فعلی بپردازیم و نتایج بد آن را بررسی کنیم، سایر ضعف ها را نادیده بگیریم و همه چیز را صحیح بدانیم، باز هم این شکاف بزرگ دلیل شکست حکومت خواهد بود. این امر ذهنیت ها را درباره علما خراب کرده و زمینه را برای بروز سوالات بسیار جدی و واکنش های منفی در رابطه با نقش اجتماعی علما و نظام اسلامی در آینده فراهم می کند.
