پس از گذشت ۲۸ روز هنوز هم، اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد نتوانسته اند سفر سران امارت اسلامی را تمدید و یا به پایان برسانند، اما فعلا یکی از ۱۳ تن از مقام امارت اسلامی هم نمی تواند به خارج از کشور سفر کنند. برخی از تحلیلگران سیاسی می گویند که تصمیم جهان در قبال امارت جدی نیست و امارت اسلامی تمام تمرکز خود را بر سیاست داخلی خود گذاشته است.
آنها می گویند قبل از بدتر شدن اوضاع، امارت اسلامی باید از طریق سازمان ملل با ایالات متحده امریکا مذاکره کند و توافق دوحه را از هر دو طرفه اجرا کنند. ستانگل شیرزاد رهبر حزب ملی افغانستان می‌گوید:« تا کنون سیاست جامعه جهانی و به‌ویژه ایالات متحده امریکا فشار سیاسی و اقتصادی بر طالبان و در کنار آن تعامل با آنها بوده است، تا طالبان توافقنامه دوحه را عملی کنند، اما اکنون به نظر می رسد در کنار فشارهای سیاسی و اقتصادی، فشار نظامی نیز وارد شده است.»
شورای امنیت سازمان ملل متحد دو بار برای تحریم سران امارت اسلامی نشست تشکیل دادند، اما این نشست ها به دلیل مخالفت روسیه و چین بدون نتیجه پایان یافت. به دلیل محدودیت های سفر، نمایندگان امارت اسلامی نتوانستند در بیست و دومین نشست سران شانگهای شرکت کنند.
اما تحلیلگران سیاسی از امارت اسلامی انتقاد می کنند که نگران روابط خارجی نیستند و تمام توجه خود را معطوف سیاست داخلی کرده اند. اسد ندیم، تحلیلگر سیاسی می گوید:« ظاهراً طالبان نگران روابط خارجی نیستند، موضوع منطقه و جهان تا زمان اعلام معلق است، کدام تصمیم جدی نیست. طالبان بیشتر بر سیاست داخلی متمرکز هستند.»
طارق فرهادی، تحلیلگر سیاسی می گوید که نگرانی این است که آنها تلاش می کنند افغانستان را از جامعه جهانی منزوی کنند. فرهادی می افزاید:« یک سیگنال منفی در دنیا وجود دارد که افغانستان را از چشم جامعه جهانی دور می کند و این سیگنال منفی را می دهد. بدون نیاز به صحبت، در اسکایپ و زوم نیز انجام می شود، مانند صحبت موتقی با سرگی لاروف پس از حمله به سفارت روسیه.»
امارت اسلامی در یک سال نتوانست مشروعیت بین المللی را بدست بیاورد و نماینده خود را در سازمان ملل جا دهد. جامعه جهانی نیز بر تصمیم خود ایستاده است و نتوانست در یک سال با امارت اسلامی تعامل داشته باشد.
