تعیینات اداره آینده ترامپ؛ کمک به افغانستان قطع می‌شود؟

مارکو روبیو که از سوی ترامپ برای وزارت خارجه حکومت آینده ایالات متحده امریکا نامزد شده، از منتقدین سرسخت طالبان است و در گذشته حتی تعلیق کمک‌های بشردوستانه به افغانستان زیر کنترول را مطرح کرده است.

هرچند بیش از دو ماه به مراسم تحلیف دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب ایالات متحده امریکا مانده است، اما او سلسله گزینش اعضای کابینه‌اش را شروع کرده است. او تا حالا شماری از افراد تندرو و وفادار به خود را برای کرسی‌های ارشد کابینه‌اش معرفی کرده است.

ترامپ از جمله سناتور مارکو روبیو را به عنوان نامزد وزارت خارجه ایالات متحده امریکا معرفی کرده است. روبیو افزون بر موضع‌گیری‌های سخت در قبال ایران، چین، و تاکید به حفظ اقتدار جهانی امریکا، در قبال طالبان حاکم بر افغانستان نیز موضع تندی داشته است.

روبیو در ماه مارچ امسال لایحه‌ای را به سنای امریکا معرفی کرد که در آن آمده بود کمک‌های امریکا به افغانستان تا زمانی که اطمینان حاصل شود به دست طالبان نمی‌رسد، تعلیق شود.

او در این لایحه تحت عنوان “پایانی برای کمک امریکا به افغانستان تحت کنترول طالبان” استدلال کرده بود که ممکن در نهایت بخشی از این پول به “گروه‌های تروریستی” برسد.

اگر روبیو به عنوان وزیر خارجه ایالات متحده امریکا تائید شود، کمک‌های امریکا به افغانستان با چه سرنوشتی روبرو خواهد شد؟ ایالات متحده امریکا بزرگ‌ترین تمویل‌کننده اقدامات بشردوستانه به افغانستان است که عمدتاَ توسط ادارات ملل متحد اجرا می‌شود.

داکتر سردار محمد رحیمی، استاد دانشگاه و پژوهشگر در دانشگاه “اینالکوی” پاریس، به این باور است که زمان کمک‌های بی‌قید و شرط امریکا به افغانستان پایان خواهد یافت. او می‌افزاید که ادامه این کمک‌ها بر یک سلسله مطالبات از طالبان و اقدامات این گروه مشروط خواهد شد.

او گفت: “تداوم کمک‌های امریکا می‌تواند به برخی از مطالبات که آقای ترامپ از افغانستان دارد، مشروط شود. موضوع پایگاه بگرام و برگشتاندن تسلیحات برجا مانده امریکایی در افغانستان می‌توانند به حیث این مطالبات عنوان شوند”.

روبیو آن زمان در مجلس سنای امریکا گفته بود که “افغانستان تحت کنترول طالبان، تهدید مستقیمی متوجه منافع امنیت ملی امریکا، و متحدان امریکا در خاورمیانه و آسیای مرکزی می‌سازد”.

کارشناسان در عین زمان تردید دارند که قطع کمک‌های بشردوستانه بتواند طالبان را به تغییر سیاست شان وادار سازد، بلکه بیشتر به مردم عادی آسیب خواهد زد.

داکتر رحیمی می‌گوید که قطع کمک‌ها افزون افزایش آسیب‌پذیری مردم فقیر، ممکن است طالبان را به طرف کشور‌های دیگر بکشاند.

اما تنها روبیو نیست که در اداره آینده ترامپ دیدگاه متفاوتی نسبت به اداره طالبان خواهد داشت. ترامپ همچنین مایک والتز را به عنوان مشاور امنیت ملی و پیت هیگست را به حیث وزیر دفاع در نظر دارد که هر دو سابقه خدمت خدمت در ماموریت نظامی امریکا در افغانستان را دارند.

مایکل والتز افزون بر انتقاد تند از عملکرد زلمی خلیلزاد، نماینده پیشین امریکا در امور صلح افغانستان که توافقنامه دوحه با طالبان را امضا کرده بود، همواره طالبان را یک گروه «تروریستی» عنوان کرده است. او حتی چند روز پیش از سقوط کابل به دست طالبان، خواهان فشار نظامی بر این گروه شده بود و باور داشت که طالبان را جز فشار نظامی، چیزی دیگر حاضر به کنار آمدن نخواهد ساخت.

والتز در سال ۲۰۲۲ در مصاحبه‌ای با شبکه فاکس‌نیوز آنچه را که سکوت اداره بایدن به بدرفتاری‌های طالبان با زنان عنوان می‌کرد، «شرم‌آور» خوانده بود.

هرچند به نظر می‌رسد با توجه به بحران‌های بزرگ مانند جنگ در اوکرایین و خاورمیانه موضوع افغانستان در صدر آجندای حکومت آینده امریکا قرار نخواهد داشت، اما در میان افغان‌ها چنین یک برداشت و حداقل انتظار وجود دارد که ترامپ سیاست متفاوتی در برابر اداره طالبان اتخاذ کند.

محمد ناطقی، عضو هیئت مذاکره کننده حکومت پیشین افغانستان با طالبان به این باور است که وضعیت حاکم در افغانستان افزون بر مردم این کشور، برای جامعه بین‌المللی هم قابل تحمل نیست. او در برنامه «آشتی» دویچه وله گفت: “وضعیت فعلی نه برای مردم افغانستان و نه برای جامعه بین الملل قابل تحمل نیست”.

منبع: دویچه وله

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x