تغییر سیاست های پاکستان در قبال طالبان

در آگست 2021، بلافاصله پس از خروج کامل نیروهای آمریکایی از افغانستان، عمران خان، که در آن زمان نخست وزیر پاکستان بود، از طالبان به دلیل «شکستن زنجیرهای بردگی» تقدیر کرد. فیض حمید، در آن زمان رئیس استخبارات (ISI) پاکستان، از کابل بازدید کرد و به رسانه‌ها گفت که «همه چیز درست خواهد شد». او به مردم پاکستان اطمینان می‌داد که پیروزی و بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان به پاکستان کمک می‌کند تا گروه های افراطی مذهبی و ملی‌گرا را مهار کنند، مانند آنچه از جنبش جدایی‌طلبان بلوچ ناشی می‌شود. با این حال، در نامبر 2023، انورالحق کاکر، نخست وزیر موقت پاکستان، ادعا کرد که افزایش تروریسم در پاکستان پس از سال 2021 به حمایت مستمر طالبان افغانستان از گروه هایی مانند تحریک طالبان پاکستان (TTP) مرتبط است.

در حالی که طالبان افغانستان ادعاهای پاکستان را رد می کند، بیانیه آقای کاکر نشان دهنده تیرگی غیرمنتظره روابط بین دو کشور است. اخراج میلیون ها افغان از پاکستان نشان دهنده روابط تیره میان دو طرف می باشد. در اوایل ماه اکتبر، دولت پاکستان اولتیماتومی را به همه خارجی‌های غیرقانونی و بدون اسناد صادر کرد که تا اول نومبر پاکستان را ترک کنند که عمدتاً مهاجران افغان را هدف قرار دادند. این مسئله به طور گسترده به عنوان یک تصمیم سیاسی تلقی می شد که به دلیل تمایل اسلام آباد برای تحمیل بار اقتصادی بیشتر بر کابل به دلیل ناتوانی و عدم تمایل ظاهراً کابل برای مقابله و از بین بردن تحریک طالبان پاکستان، دولت اسلامی- خراسان (IS-K) و گروه های متعدد جدایی طلب بلوچ که همگی از حمایت طالبان برخوردار بوده اند، می باشد.

تحریک طالبان پاکستان در چند سال گذشته چندین حمله را در پاکستان انجام داده است، درست مانند داعش، که حملات بسیار پیچیده آن شامل حمله ای بود که در ماه جولای 2023 منجر به کشته شدن 54 نفر شد و گروه های جدایی طلب بلوچ، فعال در شورش های طولانی مدت علیه حکومت پاکستان در بلوچستان، از لحاظ تاریخی پناهگاه هایی در داخل افغانستان پیدا کرده اند. به نظر می‌رسد سیاست‌گذاران پاکستانی معتقدند که افغانستان از عناصر ضد پاکستانی استقبال بیشتری کرده است و طالبان را در این امر مقصر می‌دانند.

یکی از مقامات وزارت داخله پاکستان به شرط ناشناس ماندن هویتش اظهار داشته است که: “همه گروه‌های مستقر در افغانستان فقط پاکستان را هدف قرار می‌دهند. داعش فقط یک بار در افغانستان به چین و روسیه حمله کرد. اما پاکستان از زمان خروج آمریکا هم در داخل افغانستان و هم در داخل مرزهای خود مورد حمله قرار گرفته است. اشاره این مقام به حملات داخل پاکستان و همچنین بر سفارت پاکستان در کابل در دسمبر 2022 بود که داعش مسئولیت آن را بر عهده گرفت. این گروه شبه نظامی همچنین مسئولیت یک بمب گذاری انتحاری در وزارت امور خارجه در کابل در ماه جنوری 2023 را بر عهده گرفت، در روزی که یک هیئت چینی قرار بود با طالبان در منطقه گفتگو کند. پیش از این در سپتمبر 2022 نیز حمله انتحاری به سفارت روسیه در کابل انجام داده بود که در نتیجه آن دو دیپلمات روس کشته شدند.” این مقام وزارت خارجه در ادامه اشاره می کند که پناهجویان افغان به عنوان کانالی برای نفوذ گروه های تروریستی عمل می کنند تا حملاتی را در این کشور تدارک ببینند.

آیا پاکستان همچنان مایل است طالبان را به خاطر شکستن زنجیرهای بردگی تبریک بگوید؟ آیا مایل است شکست شدید سیاست بسیار معیوب خود در حمایت از گروه‌های شبه‌نظامی اسلام‌گرا در طول دهه‌ها را در نظر بگیرد و از آن درس بگیرد و در واقع همان هیولایی را که اکنون می‌خواهد آن را نابود کند، فربه کند؟ برای مهار طالبان، پاکستانی باید طالبان را همان طور که هست ببیند: یک گروه شبه نظامی اسلام گرا که بخشی از یک شبکه افراطی جهانی است که نه تنها پاکستان بلکه سایر کشورهای منطقه از جمله چین و روسیه را نیز تهدید می کند. ارتباط با طالبان با توجه به اینکه اکنون طالبان به رسمیت شناخته شده، بهترین کاری که پاکستان می تواند انجام دهد این است که با چین و روسیه برای تحت فشار قرار دادن طالبان برای لغو حمایت خود از سایر گروه های شبه نظامی هماهنگ شود. سیاست کنونی آن برای مجازات افغان‌ها در پاکستان از طریق اخراج، نه تنها یکی از بدترین بحران‌های بشردوستانه را ایجاد می‌کند، بلکه از تحریک طالبان پاکستان حمایت خواهند کرد و از پاکستان انتقام خواهند گرفت.

هیمال مگ

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x