امضای توافقنامه بین ایالات متحده و طالبان در فبروری 2020 و اعلامیه اپریل 2021 مبنی بر ادامه خروج نیروهای نظامی و قراردادی ایالات متحده، روحیه نیروهای امنیتی را تضعیف ساخت.
اگرچه مقامات ایالات متحده بر تداوم حمایت مالی، دیپلماتیک و لجستیکی تاکید کردند، نیروهای دفاعی امنیت ملی حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان را به عنوان محافظت در برابر تلفات با مقیاس وسیع نیروهای امنیتی در نظر گرفتند.
علاوه بر این، نیروهای دفاع امنیت ملی، ایالات متحده را نیرویی می‌دانستند که دولت افغانستان را در قبال پرداخت معاش و حذف فاسدها مسئول می‌داند. نیروهای آمریکایی در این کشور برای نخبگان افغان نمادی بودند که نشان می‌داد ایالات متحده از نظر سیاسی در آینده افغانستان سرمایه‌گذاری کرده است. اما دورنمای رها شدن توسط نیروهای فشار قدرت، نخبگان سیاسی را بر آن داشت تا در سرمایه‌گذاری خود در دولت را تجدید نظر کنند.
به گفته مقامات امنیتی افغان، توافق ایالات متحده و طالبان یک کاتالیزور برای فروپاشی بود. ژنرال سمیع سادات، فرمانده پیشین قول اردوی 215 به اداره سیگار گفت که تأثیر روانی این توافق به حدی بود که سربازان عادی برای زنده ماندن و بقا، معاملاتی را انجام می دادند. سربازان افغان می دانستند که دیگر پیروز این جنگ نیستند!
