یک سال پس از سقوط کابل و پایان ماموریت نظامی آمریکا در افغانستان، این کشور همچنان محل مصیبت ها است. هیچ دولت خارجی طالبان را به عنوان دولت قانونی به رسمیت نشناخته و اقتصاد افغانستان سقوط کرده است!
حاکمان جدید به وعده های قبلی از جمله تحصیل دختران در مکاتب لیسه و عفو عمومی سربازان و کارمندان دولت پیشین افغانستان عمل نکرده اند. علاوه بر این، قتل ایمن الظواهری، طراح اصلی حملات ۱۱ سپتمبر، در ۳۱ جولای در خانه ای امن در مرکز کابل نشان داد که عناصر کلیدی رهبری طالبان هنوز تروریست های بین المللی را در خود جای داده اند!
به نظر می رسد که افغانستان در یک دور باطل گرفتار شده است و ۳۸ میلیون نفری که در این کشور زندگی می کنند، قربانیان یک تراژدی عمیق هستند. بدون حقوق بشر، رژیم طالبان از عضویت در سازمان ملل، به رسمیت شناخته شدن گسترده دیپلماتیک، کمک های بشردوستانه بین المللی قوی، یا پایگاه گسترده تر مشروعیت برخوردار نخواهد شد. بدون حمایت خارجی نیز، حکومت طالبان همچنان شکننده است!
جهان نمی تواند به سادگی خود را از افغانستان کنار بکشد. سه منافع مهم برای ایالات متحده و ناتو وجود دارد: اطمینان از اینکه افغانستان دوباره به پناهگاه و محل آموزش تروریست های بین المللی تبدیل نمی شود. کاهش بزرگترین بحران انسان در جهان؛ و کمک به افغان های در معرض خطر واجد شرایط مهاجرت!
علاوه بر این، جهان باید در به رسمیت نشناختن طالبان متحد بماند تا زمانی که آنها حقوق بشر اساسی و شناخته شده جهانی را به همه شهروندان از جمله زنان ارائه دهند!
علاوه بر این، ایالات متحده باید به تعهدات خود در قبال هزاران افغانی که وفادارانه و شجاعانه به نیروهای ایالات متحده به عنوان داکتر، تکنسین، مترجم یا غیره کمک کرده اند، عمل کند!
بسیاری از این متحدان و خویشاوندان آنها در مواضع وحشتناک یا تهدید کننده زندگی در افغانستان باقی مانده اند. برخی نیز در کشورهای ثالث مانند پاکستان در انتظار رسیدگی به درخواست هایشان هستند!
(آسیا تایمز)
