برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد “دبلیو.اف.پی” می‌گوید که از هر سه افغان یک تن در حال حاضر نمی‌داند که وعدهٔ غذایی دیگر خود را از کجا تهیه کند.
این برنامه نیمی از تمام جمعیت ۴۱.۷ میلیون نفری افغانستان را زیر خط فقر و ۱۵.۸ میلیون افغان را با ناامنی غذایی مواجه خوانده است.
این برنامه همچنین یادآوری کرده است که در حال حاضر ۱۰ میلیون تن از کمک های برنامه جهانی غذا محروم هستند و بنابراین در بین گرمایش خانه و غذا یکی آنرا را انتخاب کرده می‌توانند.
برنامه جهانی غذا از سال ها درگیری، تغییرات اقلیمی، نابرابری جنسیتی، رشد جمعیت شهری، نبود فرصت های شغلی مناسب و اثرات مخرب ویروس کووید-۱۹ به عنوان عوامل اصلی ناامنی غذایی در افغانستان یاد می‌کند.
این برنامه می‌افزاید:« دهه ها جنگ، تغییرات اقلیمی، نابرابری جنسیتی، رشد جمعیت در شهرها، نبود فرصت های شغلی مناسب و پیامدهای منفی ویروس کووید-۱۹ از عوامل اصلی ناامنی غذایی در افغانستان است. در حال حاضر ۱۰ میلیون تن در افغانستان از کمک های غذایی محروم هستند که اکثر آنها نمی‌‌دانند که بین تغذیه و گرم نگهداشتن کودکان خود کدام یکی را انتخاب کنند.»
تحلیلگران اقتصادی می‌گویند، اینکه جامعه جهانی روابط خود را با افغانستان محدود کرده است، باعث از بین رفتن تجارت و افزایش نرخ بیکاری شده است.
عبدالنصیر رشتیا، تحلیلگر اقتصادی می‌گوید:« به نظر من تا زمانی که مشکل سیاسی افغانستان با جهان حل نشود، محدودیت ها و تحریم ها برداشته نخواهد شد؛ بنابراین فکر نمی‌کنم وضعیت بهتر شود. کمک های بشری که اکنون در زمینه اقتصادی، با افغانستان می‌شود، هیچ اثر اقتصادی ندارد. هر زمانی که کمک های بشری به افغانستان آغاز شود و حکومت نیز پروژه های اقتصادی و انکشافی خود را آغاز کند؛ آن زمان زمینه کار و اشتغال برای مردم فراهم می‌شود و در این صورت می‌توانیم فقر و بیکاری را مدیریت کنیم، بدون آن با این کمک ها تنها می‌توانیم جلو افزایش فقر را بگیریم.»
برخی دیگر معتقدند که سطح بالای سوءتغذیه در کشور مایه نگرانی است و حکومت باید طبق پلان منظم به فقرا زمینه کار و کمک را فراهم کند.
محب الله شریف، تحلیلگر اقتصادی می‌گوید:« اینکه از هر سه تن، یک تن غذای کافی برای وعدهٔ غذایی دیگر خود ندارد، یک گزارش آزاد دهنده است، اگرچه من نمی‌توانم به این معلومات کاملاً اعتماد کنم؛ اما بازهم به عنوان یک افغان، آرزوی من این است که برای چنین وضعیت بدی، حکومت، ملت و جامعه جهانی چنین برنامه های را با هماهنگی یکدیگر داشته باشند که کمک ها به کشور کم نشود، کمک های اضطراری برسد و افغان های فقیر که به کمک ها وابسته هستند، توقف و به تعویق انداختن کمک ها به نوعی بازی با زندگی و سلامت آنهاست.»
برنامه جهانی غذا همچنین می‌گوید در حال حاضر دو میلیون کودک از سوء تغذیه رنج می برند.
برنامه مذکور، سوءتغذیه را یکی از دغدغه های اصلی زنان، کودکان، بیجا شدگان، عودت کنندگان، معلولان و زنانی که سرپرستی خانه
هایشان را دارند، نام برد.
( شمشاد / ۱۳ فبروری ۲۰۲۴)
