رسانه ها به‌عنوان ستون فقرات اطلاع رسانی و آگاهی دهی عمومی، مسئولیت سنگین و خطیری را در قبال انتقال واقعیت ها و اطلاعات به جامعه بر دوش دارند. این مسئولیت تنها به خبررسانی محدود نمی شود، بلکه شامل ارزش های دینی، اجتماعی و اخلاقی نیز می گردد.
اما زمانی که رسانه ای چون افغانستان اینترنشنل به ابزاری برای تحریف واقعیت ها، ساختن دروغ ها، ترویج نفاق و تبلیغات بدل شود، دیگر نمی توان آن را یک منبع خبری قابل اعتماد دانست.
این چینل نه تنها اصول حرفه ای ژورنالیسم و بی طرفی را رعایت نمی کند، بلکه بارها اخبار جعلی و وارونه ای را منتشر کرده و اندکی بعد، آن‌ها را با اخبار دیگری رد کرده است.
افغانستان اینترنشنل به جای تحلیل های واقعی و اخبار مستند، بیشتر بر شعله ور ساختن اختلافات قومی، زبانی و مذهبی در افغانستان تمرکز دارد. این رسانه هرگز از پیشرفت، بازسازی یا دستاوردهای مثبت افغانستان گزارشی منتشر نمی کند و چشم خود را بر آن ها می بندد. تمام محتوای نشراتی اش بر بدنام سازی کشور، تصویرسازی نادرست و تبلیغات منفی متمرکز است. این روش کاری، گواه آشکار بر اهداف سیاسی و مغرضانه این رسانه است که هیچ تعهدی به کشف حقیقت و شفافیت ندارد.
یکی از نقاط ضعف دیگر این رسانه، انتشار مکرر اخبار جعلی است که بعدها به شکل غیرمستقیم از سوی خودش تکذیب می شود. بارها اتفاق افتاده که خبری را با سروصدا و تبلیغات پخش کرده، اما زمانی که نادرستی آن روشن شده، بدون پذیرش مسئولیت، خبر دیگری را جایگزین کرده است. این شیوه نشان می دهد که هدف این رسانه نه حقیقت، بلکه جهت دهی افکار عمومی و سوءاستفاده از فضای اطلاعاتی است.
یک رسانه واقعی باید بستری آزاد برای تبادل دیدگاه ها باشد، اما افغان اینترنشنل هرگز اجازه بیان دیدگاه های مخالف را نمی دهد. در برنامه های تحلیلی این چینل، اگر مهمانی نظری مخالف با خط مشی تعیین شده شان بیان کند، یا سخنانش قطع می شود یا دیدگاهش توسط گردانندگان برنامه تحریف و دست کاری می گردد.
این رفتار غیرحرفه ای و غیراخلاقی، شبیه رسانه های استبدادی و سانسورشده ای است که فقط یک روایت مشخص و از پیش تنظیم شده را منتشر می کنند.
نقص جدی دیگر این رسانه، تکیه بر منابع غیرقابل اعتماد و ارجاع به گزارش های مبهم و مشکوک است. بیشتر گزارش های افغانستان اینترنشنل بدون ذکر منابع معتبر نشر می شوند یا منابع آن ها مبهم و تأیید نشده اند. این روش نمونه ای روشن از ژورنالیسم زرد و رسانه های تبلیغاتی است که هدف شان اطلاع رسانی نیست، بلکه گمراه سازی مخاطب است.
با وجود این همه تخطی رسانه ای، جای تعجب است که افغانستان اینترنشنل چگونه نامزد دریافت جوایز جهانی رسانه ای می شود؟ این سؤال نیز مطرح می شود که آیا معیارهای نامزدی در چنین جوایزی بر اساس اصول حرفه ای ژورنالیسم است یا منافع سیاسی و دستورکارهای خاص پشت آن ها نهفته است؟
به‌تازگی سازمان وان ورلد میدیا (One World Media) اعلام کرده که افغانستان اینترنشنل برای دریافت جایزه آزادی رسانه در سال ۲۰۲۵ نامزد شده و به مرحله داوری راه یافته است.
این تصمیم، نمونه دیگری از معیارهای دوگانه و اصول متناقض در ارزیابی رسانه هاست. چگونه ممکن است رسانه ای که بارها متهم به نشر دروغ، تبلیغات نادرست، تحریف واقعیت ها و ترویج نفاق شده، شایسته دریافت جایزه آزادی رسانه شناخته شود؟
این اقدام نه تنها غیرحرفه ای است، بلکه مشروعیت بخشی به رسانه هایی است که حقیقت را قربانی اهداف سیاسی می کنند. چنین روندهایی، اعتبار جوایز رسانه ای را زیر سؤال می برند و نشان می دهند که گاهی این جوایز نه بر اساس شایستگی، بلکه بر پایه دستورکارهای سیاسی و منافع پشت پرده اعطا می شوند.
افغانستان اینترنشنل به جای آن‌که یک پایگاه خبری واقعی باشد، به ابزاری برای تبلیغات، پروپاگند و جنگ روانی علیه مردم افغانستان تبدیل شده است. تمرکز یک جانبه بر بحران ها، انتشار اخبار بدون منبع، تحریف واقعیت ها و جلوگیری از بیان دیدگاه های مخالف، این رسانه را از یک شبکه مستقل خبری به یک مرکز تبلیغاتی و تخریبی تبدیل کرده است.
افغانستان در وضعیتی قرار دارد که به رسانه های حرفه ای، مسئول و متعهد نیاز دارد؛ نه به رسانه هایی که دروغ، نفرت پراکنی و تضعیف وحدت ملی را ترویج می کنند.
رسانه هایی که اعتماد مردم را نداشته باشند، چه زود و چه دیر، همانند دیگر ابزارهای تبلیغاتی، با سرنوشت نابودی و بی اعتمادی مطلق مواجه خواهند شد.
مطلبی از نشریه هندوکش غږ
