در حالی که افغانستان به دنبال صلح است، ترس از انتقام جویی ها در رسانه های اجتماعی افزایش یافته است!”

 تصاویر گرافیکی منتشر شده از خشونت های جنگ افغانستان در رسانه های اجتماعی، هشدار از نفرت در جوامع محلی را حتی در صورت دستیابی به توافق صلح با طالبان افزایش داده است.

یک سرباز در یک ویدئو منتشر شده از شکنجه ها در حساب فیس بوک خود با اشاره به حمایت کشور همسایه از طالبان نوشت: “برده های پاکستان به دست ما افتادند. دوستان عزیز، لطفا به اشتراک بگذارید!”

به نظر می رسد افزایش عامدانه ی فیلم ها و تصاویر، یک میدان نبرد دیگر را به صورت آنلاین بوجود آورده اند! 

طغیان تصاویر خون و دلهره باعث ترس از نفرت ماندگار شده است و تنها احتمال معامله روی کاغذ را با تهدید مواجه کرده است! 

حبیب الله رفیع مورخ افغان می گوید که با گذشت ۴۰ سال از خشونت و جنگ در افغانستان، چرخه های انتقام جویی زیادی به وجود آمده است. امروزه ظاهرا گستاخی رسانه های اجتماعی باعث افزایش دایره عصبانیت نسبت به اعمال خشونت آمیز شده و درخواست های انتقام افزایش یافته است! 

آقای رفیع گفت: “این گونه فیلم ها مسیر انتقام جویی و خصومت شخصی پس از صلح را باز می کنند. اگر دولت خشونت هایی که توسط طالبان انجام می شود را یادآوری کند و اگر طالبان همچنان فیلم هایی از خشونت توسط نیروهای دولتی را به اشتراک بگذارند، حتی اگر توافق صلحی وجود داشته باشد، جنگ می تواند برای انتقام جویی در کشور ادامه یابد!”

رحیمه جامی عضو پارلمان افغانستان از جمله سیاستمداران افغانستان است که در توافق صلح احتیاط می کنند و راه پیش رو را بسیار دشوار می دانند. او می گوید، تمایل طالبان برای بازگشت قدرتی که از دست داده اند اکنون به یک حس انتقام جویی تبدیل شده است.

خانم جامی گفت: “من شخصا اعتقاد ندارم كه پس از معامله با طالبان صلح برقرار شود. این گروه تلاش خواهد کرد تا کل دولت را به دست آورد و چون همه احزاب سیاسی دیگر مسلح هستند و با آنها موافق نیستند، پس از آن جنگ شروع می شود. جنگی که سال ها ادامه خواهد یافت!”

رهبران سیاسی از جمله دولت باید ادبیات صلح را ایجاد کنند. آنها باید مردان جنگجو را متقاعد کنند که نمی توانند خون را با خون بشویند! 
(نیایورک تایمز)
۲۰۱۹/۴/۹

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x