در ادامۀ دستبدست شدن ولسوالی‌ها میان نیروهای دولتی و طالبان، در شبانه‌روز گذشته ۱۳ولسوالی در ولایت‌های بدخشان، تخار، کندهار و پکتیا بدست طالبان افتاده‌اند.
ولسوالی‌های تیشکان، تگاب، درایم، کشم، وردوج، شهر بزرگ، راغستان، جرم و یفتل ولایت بدخشان، کلفگان و فرخار در ولایت تخار، شاه‌ولی کوت در ولایت کندهار و زرمت ولات پکتیا، از بخش‌هایی اند که در شبانه‌روز گذشته بدست طالبان افتاده‌اند.
منابع می‌گویند که نُه ولسوالی بدخشان بی‌هیچ‌گونه درگیری بدست طالبان افتاده‌اند.
این در حالی است که ولسوالی‌های یمگان، ارغنجخواه و خاش بدخشان پیش از این بدست طالبان افتاده بودند.
به این ترتیب، از ۲۸ولسوالی ولایت بدخشان، ۱۶ولسوالی آن بدست حکومت استند و ۱۲ولسوالی دیگر آن در تصرف طالبان قرار دارند.
از سیزده ولسوالی تخار هم، تنها شهر تالقان و ولسوالی ورسج بدست حکومت استند و یازده ولسوالی دیگر را طالبان تصرف کرده‌اند.
باشنده‌گان بدخشان می‌گویند که درگیری‌ها میان نیروهای دولتی و طالبان به شهر فیض‌آباد، مرکز ولایت بدخشان، رسیده‌اند.
سید حیات‌الله، باشندۀ فیض‌آباد بیان داشت: «این دهمین ولسوالی است که پی‌هم سقوط می‌کند. حکومت محلی را، حکومت مرکزی فراموش کرده‌است و در غمش نیست که در بدخشان حکومت است یا نیست.»
در چنین اوضاعی، خلیل‌الرحمن جواد، فرماندۀ پولیس بدخشان به ویروس کرونا آلوده شده‌است و در کابل به‌سر می‌برد.
نیلوفر ابراهیمی، نمایندۀ مردم بدخشان در مجلس گفت: «آنچه را که ما باید انجام بدهیم این است که باید بزرگان حوزۀ مقاومت، مانند حوزۀ مقاومت منسجم و متعهد شوند و بر بار دوم با ایجاد مقاومت دوم یک حماسه بر پا کنند.»
سید مقدم امین، نظامی پیشین نیز افزود: «مواد لوژستیکی کمتر می‌رسد و قوای هوایی رسیده‌گی نمی‌تواند در تمام جا، این نگران کننده است.»
باشنده‌گان تخار نیز از شدت‌گیری نبردها در این ولایت نگران استند و از حکومت می‌خواهند که جلو پیش‌روی طالبان را بگیرد.
عبدالکبیر، باشندۀ تالقان اظهار داشت: «ما شانزده واحد اداری، ولسوالی داشتیم و همه بدست طالبان یکی پی دیگر سقوط کرد و وضعیت امنیت به تالقان محدود شده است.»
محمد اعظم افضلی، عضو شورای ولایتی تخار نیز افزود: «در خود مرکز تالقان مردم نگران است. آمار مهاجرین در کوچهها و زیر درخت‌ها بی‌سرنوشت است و مردم در وضعیت بد قرار دارند.»
ولسوالی زرمت در پکتیا هم پس از پنجاه روز محاصره، بدست طالبان افتاده‌است.
عبدالرحمان زرمتی، ولسوال زرمت می‌گوید که پس از آن نیروهای دولتی این ولسوالی را ترک کردند که به آنان نیروهای کمکی نرسید: «پس از ۴۹روز محاصره، ولسوالی زرمت سقوط کرد. دلایل سقوط ولسوالی زیاد است… ما بار بار در این باره صحبت کردیم، اما کسی گام عملی برنداشت.»
عبدالمالک زازی، رییس شورای ولایتی پکتیا تأیید می‌کند که نیروهای ارتش به میانجیگری شماری از بزرگان اقوام از مرکز ولسوالی زرمت بیرون شده‌اند: «شما خوب می‌فهمید که جنگ، کار نظامیان است. نظامیان باید از سوی مسؤولان بازپرسی شوند که از این همه تجهیزات و پرسونل کار نمی‌گیرید و روحیه خودرا در برابر دشمن ضعیف می‌کنید.»
پکتیا در شرق کشور، چهارده ولسوالی دارد که نُه ولسوالی آن بدست طالبان افتاده‌اند.
اما وزارت دفاع ملی می‌گوید که نیروهای دولتی برای پس‌گیری مناطق از دست‌رفته می‌کوشند و در بیست و چهار ساعت گذشته، بیش از ۲۲۰ طالب در عملیات‌های نیروهای دولتی کشته شده‌اند.
فواد امان، معاون سخنگوی وزارت دفاع ملی تصریح کرد: «نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان از هیچ‌نوع سعی و تلاش دریغ نمی‌ورزند. در بیست و چهار ساعت گذشته در عملیات‌های نیرهای دولتی در نُه ولایت ۲۲۸طالب کشته و ده‌ها تن زخمی شدند.»
پس از آن‌که در اول ماه می سال روان میلادی روند خروج نیروهای خارجی از افغانستان آغاز شد، طالبان حمله‌های شان را شدت بخشیدند.
از آن زمان تاکنون، بیش از ۱۱۰ولسوالی بدست طالبان افتاده‌اند و نبردها در بخش‌هایی از کشور هم‌چنان ادامه دارند.
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
