در رسانه های جمعی کشور درباره زراعت و هر نوع پیشرفت اقتصادی بسیار گفته و نوشته می شود، اما ما هنوز کم است و این موضوع را تا زمانی که همه ثروتمندان، مسئولان و سرمایه گذاران به آن توجه کنند می خواهیم بیان کنیم، و و از این طریق می توان به ملت فقیر و رنجدیده افغانستان تغذیه مناسب رساند.
زیرا روشن است که این ملت فقیر و مظلوم ما از گذشته آماج ظلم و آزار مهاجمان خارجی بوده است و گاه مورد هدف دیکتاتورها و مستبدان قرار گرفته اند و گاهی نیز حاکمان آنها را مورد خشونت قرار داده اند و اکنون در آستانه تحریم های ناعادلانه بین المللی قرار دارند و به همین دلیل است که فرصت مناسبی برای کار و فعالیت پیدا نکرده اند.
بنابراین، اکنون که همچنان با تحریم های بین المللی مواجه هستیم، بانک ها و تجارت اقتصادی ما مشکل دارند، صادرات ما بازار ندارد و واردات ما محدود به مجوز خارجی ها است در صنعت و معدن هم به دیگران احتیاج داریم و شرکت های خارجی به دلیل تحریم ها و مشکلات دیگر در افغانستان مطمئن نیستند خوب است که کمر همت بسته و در این زمین به اندازه ای غذا تولید کنیم که کودکان مان شب را گشنه صبح نکنند.
شایان ذکر است هموطنان عزیز اصرار بسیاری از مخصصین زراعت را شنیده و خوانده اند که می گویند زراعت باید ماشینی و مدرن شود! اما نظر ما این است که اولین قدم برای پیشرفت در این زمینه این است که مزارع خود را با آب رودخانه هایمان آبیاری کنیم، نه این که از آب های زیر زمینی که هزاران سال ذخیره شده اند استفاده کرده و سطح آب را هر روز پائین تر کنیم.
مرحله دوم تهیه تخم های اصلاح شده و تحویل آن به دهقانان است، سوم جلوگیری از مرض و آفات چهارم تنظیم تقاضا و عرضه بازار در زراعت محصولات مختلف در یک کشور است. راه پنجم این است که باید سردخانه برای محافظت از میوه ها و سبزیجات فاسد شدنی استفاده کرد. اینها تنها چند نکته است که بخش کشاورزی ما را به نحو بسیار خوبی بهتر کرده می تواند و دهقانان را از تاوان نجات می دهد.
بیایید اول از همه از زمین و آب روان خود برای آسایش و خودکفایی هموطنان مان استفاده کنیم، این قطعاً بزرگترین حوزه اقتصادی ماست که میلیون ها نفر را استخدام می کند و تحریم های بین المللی بر آن تأثیری ندارد.
منبع: شریعت دیلی
