سخنرانی های ملل متحد با خاموشی میانمار و افغانستان پایان یافت!

برای دومین سال متوالی، افغانستان و میانمار در نشست سران مجمع عمومی سازمان ملل که روز دوشنبه با هیچ نماینده‌ای از هیچ یک از دولت‌ها برای گفتگو به پایان رسید، سکوت کردند، زیرا سازمان ملل در تلاش است تا مشخص کند چه کسی باید نماینده آنها باشد.

در نشست سالانه رهبران در سطح عالی، هیچ سخنرانی از طالبان حاکم بر افغانستان که اکنون پس از عقب نشینی ایالات متحده در سال گذشته کنترل این کشور را در دست دارند، وجود نداشت.

برای افغانستان، مجمع سال گذشته زمانی که طالبان قدرت را بدست گرفتند، تلاش کردند تا چگونگی تعامل با سازمان ملل را بیابند، منعکس شد.

در ماه دسامبر، سازمان ملل اقدامات مربوط به درخواست افغانستان و میانمار را برای اخذ کرسی در ملل متحد به تعویق انداخت. دیپلمات‌های سازمان ملل سپس گفتند که تصمیم به تاخیر انداختن درخواست‌های حکومت میانمار و طالبان به دلیل اقدامات حاکمان جدید دو کشور از حمایت گسترده برخوردار است.

میانمار و افغانستان روز دوشنبه کاملاً نادیده گرفته نشدند. بهارات راج پائودیال، وزیر امور خارجه نپال، هر دوی آنها را مطرح کرد. وی خاطرنشان کرد: “افغانستان در پرتگاه بی ثباتی و خشونت باقی مانده است”.

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x