نزدیک به 60 درصد از جمعیت افغانستان به طور رسمی به کمک های بشردوستانه نیاز دارند، اما نیاز واقعی بسیار بیشتر است. بانک جهانی پیش بینی می کند که تولید ناخالص داخلی تا پایان سال جاری به میزان یک سوم کاهش یابد و طالبان به افزایش محدودیت ها بر حقوق بشر و آزادی های اساسی ادامه می دهند.
یونیسف تخمین می زند که ممنوعیت تحصیل دختران در سال گذشته حداقل 500 میلیون دالر برای اقتصاد افغانستان هزینه داشته است. اما هزینه های انسانی برای هر یک از این دختران افغان مشخص نیست.
برخی از اعضای شورا مصمم به سیاسی کردن بحران در افغانستان هستند، و من فکر میکنم اظهارات آنها نه دقیق است و نه مفید.
کمک‌های بشردوستانه و مالی می‌تواند کمک کند، اما مشکلات افغانستان را حل نخواهد کرد. برای انجام این کار، طالبان باید به جای ایجاد موانع در زمینه حقوق بشر، از دسترسی بدون مانع به کمک های بشردوستانه، پایبندی به تعهدات ضد تروریسم مندرج در توافقنامه دوحه و مسئولیت ایجاد ثبات در بخش اقتصاد باید برخوردار باشند.
این به معنای ایجاد محیطی مناسب برای سرمایه گذاری بیشتر، از جمله تضمین شفافیت در درآمد و بودجه و توانمندسازی زنان برای مشارکت در فعالیت های اقتصادی است.
