نشریه اینترسپت با تهیه گزارشی از سرباز فراری حکومت پیشین تحت عنوان “سقوط نظام را با چشم خود دیدیم” عنوان کرده است که:
(وضعیت سربازان فراری در خارج از کشور بسیار وخیم است. انها یا بیکار و در پی یافتن کار هستند و یا در کارهای سطح پایینی با معاشات کم، در حال زندگی هستند. انها عنوان می کنند که از سقوط حکومت دچار شوک شده اند و بسیاری از انها، حتی شب ها نمی توانند به خواب بروند.)
شکست جنگ عمدتاً به خاطر آمریکایی‌ها نبود، زیرا از سال 2001 می‌توانستند هر سال عقب‌نشینی کنند و شاهد فروپاشی دولت افغانستان به همان سرعت باشند. در عوض، این فروپاشی، محصول یک طبقه سیاسی فاسد افغانستان بود که هنوز در قبال شکست های خود پاسخگو نبوده است.
گزارش های خبری اخیر در مورد زندگی لوکس و مجلل مقامات سابق افغانستان در کشورهای عربی، ترکیه و غرب، انها را شگفت زده نمی کند. آنها لکه ننگی برای مردم افغانستان محسوب می شوند.
فساد گسترده توسط مقامات حکومتی از ابتدا تا سقوط نظام باعث این وضعیت شده است. افغانستان از نگاه مقامات حکومتی مانند یک شرکت سهامی بود که هرکسی براساس مقدار سهم خود، از آن برداشت می کرد.
اقای اکبری از قومندانان پیشین حکومت عنوان می کند که سالها در گزارشاتم در مورد وضعیت و کمبودی های ارتش افغانستان ذکر می کردم که متاسفانه نادیده گرفته می شد. برای مثال در اکتبر 2018، هنگامی که از پایگاه نظامی در یکی از ساحات ولایت غزنی بازدید می کردم که اخیرا هم محل درگیری های شدید بین ارتش و طالبان بود. نیروهای ارتش وقت خود را صرف جمع اوری چوب برای پخت غذاهایشان می کردند در حالیکه جنگ شدت پیدا کرده بود و جریان داشت.
علاوه بر نابرابری وقیحانه اقتصادی بین خود و مقامات بلندپایه دولت افغانستان، احساس رها شدن و نادیده گرفته شدن که بسیاری از سربازان همین احساس را داشتند، بازگشت به خانواده‌هایشان را منطقی می دانستند تا برای رهبرانی که به دبی یا ترکیه فرار کرده بودند.
اقای اکبری در پایان گفته است که این خیانت بزرگی بود که حکومت بر ما کرد و ما را رها ساخت. انها خودشان به مکان های امن گریختند و به عیش و نوش های خود ادامه میدهند لکن ما در گرفتاری های دنیا غرق هستیم.
